To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Ochrona prawa do firmy
Firma, jako prawo podmiotowe przysługujące przedsiębiorcom w bezpośredni sposób wpływające na powodzenie prowadzonej przez nich działalności, musi być chroniona przez przepisy zapewniające uprawnionemu do korzystania z niej skuteczne środki w razie naruszenia przysługującego mu prawa do firmy. Dzięki przepisom chroniącym to prawo firma może we właściwy sposób spełniać swoje funkcje.
5Obowiązujące od 2003 r. przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące firmy zmodyfikowały sposób ochrony prawa do firmy. Ustawodawca bowiem - dostrzegając wyjątkowość dobra, jakim jest firma - postanowił uregulować ochronę tego prawa w sposób autonomiczny, w oderwaniu od ochrony dóbr osobistych osób fizycznych i prawnych. Tym samym art. 4310 k.c., regulujący ochronę prawa do firmy, stanowi lex specialis wobec art. 23, 24 i 43 k.c., wyłączając ich stosowanie w przypadku naruszenia prawa do oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorcę.
Zawarte w art. 4310 zd. 1 k.c. przesłanki określają podmiotowy i przedmiotowy zakres ochrony przewidzianej przez przepisy Kodeksu cywilnego. Oczywiste jest, że podmiotem ochrony prawa do firmy może być jedynie przedsiębiorca (osoba fizyczna, osoba prawna lub tzw. niepełna osoba prawna), gdyż tylko on może posługiwać się firmą. Z kolei podmiotem naruszającym prawo do firmy przysługujące danemu przedsiębiorcy nie musi być inny przedsiębiorca. Może być to dowolny podmiot prawa cywilnego, niekoniecznie prowadzący działalność gospodarczą lub zawodową.
Przesłanki ochrony prawa do firmy zostały skonstruowane podobnie jak przesłanki ochrony dóbr osobistych zawarte w art. 24 k.c. Należą do nich po pierwsze - zagrożenie prawa lub - ad minori ad maius - naruszenie prawa do firmy, a po drugie - bezprawność zachowania osoby zagrażającej naruszeniem lub dokonującej naruszenia. Ustawodawca, opierając konstrukcję tej części przepisu art. 4310 k.c. na przepisie art. 24 k.c., który dotyczy ochrony dóbr osobistych osób fizycznych, także w przypadku ochrony prawa do firmy zastosował korzystne dla potencjalnej ofiary naruszenia domniemanie bezprawności naruszenia prawa. Nadto ciężar dowodu, wbrew ogólnej zasadzie art. 6 k.c., został tu przeniesiony nie na przedsiębiorcę pokrzywdzonego, lecz na tego przedsiębiorcę, wobec którego domniemywa się dokonanie naruszenia prawa do firmy. To on - jako pozwany - musi wykazać, że naruszenie przez niego prawa do firmy nie jest bezprawne. Zastosowanie bezprawności naruszenia jako przesłanki odpowiedzialności jest dla poszkodowanego bardziej korzystne niż oparcie owej odpowiedzialności na zasadzie winy. Bezprawność jest pojęciem szerszym od winy i może być brana pod uwagę nawet w przypadku niezawinionego naruszenia prawa do firmy. W praktyce naruszenie prawa do firmy będzie oznaczać również pogwałcenie zasady wyłączności firmy.
(…)
… ogólnych oraz roszczenie o wydanie uzyskanych korzyści, gdyż ich równoległe dochodzenie mogłoby doprowadzić do bezpodstawnego wzbogacenia poszkodowanego.
Roszczenie o zaniechanie bezprawnego działania naruszającego prawo do firmy istnieje jedynie w odniesieniu do teraźniejszych bądź prawdopodobnych przyszłych działań naruszyciela, a nie w stosunku do działań już zakończonych, co do których nie istnieje…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)