W SPRAWACH O NARUSZENIE POSIADANIA Stosownie do art. 344 k.c. - przeciwko temu, kto samowolnie naruszył posiadanie, jak również przeciwko temu, na czyją korzyść naruszenie nastąpiło, przysługuje posiadaczowi roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego i o zaniechanie naruszeń. Roszczenie to nie jest zależne od dobrej wiary posiadacza ani od zgodności posiadania ze stanem prawnym, chyba że prawomocne orzeczenie sądu lub innego powołanego do rozpoznania spraw tego rodzaju organu państwowego stwierdziło, że stan posiadania powstały na skutek naruszenia jest zgodny z prawem. Roszczenie wygasa, jeżeli nie będzie dochodzone w ciągu roku od naruszenia.
Cechy:
Sąd, w sprawach o naruszenie posiadania, bada jedynie ostatni stan posiadania i fakt jego naruszenia, nie rozpoznając samego prawa ani dobrej wiary pozwanego. Uproszczenie więc tego postępowania polega na ograniczeniu zakresu rozpoznania i orzekania sądu. Sąd nie może rozszerzyć postępowania na roszczenia odszkodowawcze, nie może również rozpoznać w tym postępowaniu roszczeń należących do innego postępowania, co przede wszystkim odnosi się do roszczenia windykacyjnego (obydwa te powództwa mogą się toczyć jednocześnie);
Pozwany nie może w procesie posesoryjnym wytoczyć powództwa wzajemnego, nie może też występować z roszczeniami wzajemnymi;
Pozwany nie może się powoływać na zgodność swego posiadania z prawem, chyba że prawomocne orzeczenie sądu lub innego organu państwowego stwierdziło, iż stan posiadania powstały na skutek naruszenia jest zgodny z prawem;
W wyroku uwzględniającym powództwo sąd w zależności od okoliczności sprawy nakazuje przywrócenie poprzedniego stanu albo zakazuje dalszego naruszania posiadania; takiemu wyrokowi sąd może z urzędu nadać rygor natychmiastowej wykonalności
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)