To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Ćwiczenie nr 9 Ocena dokładności wyznaczenia kąta pionowego według standardu ISO 17123 1. Cel ćwiczenia : Określenie dokładności użytkowej pomiaru kata pionowego badanego instrumentu geodezyjnego z jego wyposażeniem pomocniczym 2. Miejsce wykonania: sala IIIG. 3. Sprzęt: Tachymetr elektroniczny Leica TC 407 (lub inny), szkicownik, dziennik pomiarowy z przewodnika 4. Opis zagadnienia Koło wierzchołkowe służy do pomiaru kątów pionowych, tj. kątów, które leżą w płaszczyźnie pionowej. Koło wierzchołkowe (KV), jest zamontowane na poziomej osi obrotu lunety i wraz z lunetą obraca się dokoła tej osi. Koło wierzchołkowe (KV) składa się z limbusa oraz z alidady. Na obrzeżu limbusa naniesiony jest podział kątowy gradowy lub stopniowy. Istnieją też poważne różnice pomiędzy kołem wierzchołkowym a kołem poziomym. Po pierwsze, limbus koła wierzchołkowego obraca się wraz z lunetą, podczas gdy indeks pozostaje nieruchomy. Po drugie, limbus koła wierzchołkowego może mieć różnego rodzaju podział kątowy stopniowy, np. ćwiartkowy (od 0° - 90°), półkolisty (od 0° - 180°) i wreszcie podział ciągły (od 0° - 360°), lub gradowy. Limbus koła wierzchołkowego może być w różny sposób zorientowany względem osi celowej lunety. Limbus można tak umocować na osi obrotu lunety, aby przy poziomym położeniu lunety odczyt wynosił 0° lub 90°. Kąty pionowe mierzy się od płaszczyzny poziomej. Jeśli oś celowa skierowana jest ku górze, to nachylenie definiujemy jako dodatnie (kąt pionowy jest dodatni); oś celowa skierowana w dół ma nachylenie ujemne (kąt pionowy jest ujemny). Kąty pionowe są zazwyczaj potrzebne do zredukowania nachylonych odcinków do poziomu lub w celach niwelacji trygonometrycznej (tj. wyznaczania różnic wysokości) i nie wymagają tak dokładnego wyznaczenia jak kąty poziome Dla wyznaczenia kąta pionowego wystarcza pomiar jednego kierunku, gdyż drugi z kierunków jest kierunkiem stałym, kierunkiem odniesienia, a wyznacza go linia pozioma, realizowana przez oś libelli koła pionowego. Limbus obraca się wraz z lunetą, a indeks (lub indeksy) są nieruchome, w związku z tym indeks (lub indeksy) powinien leżeć na linii poziomej, przechodzącej przez środek limbusa koła pionowego. Dlatego też indeks (lub
(…)
… położeniu
lunety wykonujemy odczyt po nacelowaniu na tarczę, zapisujemy go w pozycji A. Następnie
wyprowadzamy lunetę z celu i wykonujemy powtórne celowanie. Odczyt zapisujemy w
pozycji B. Wartość kąta pionowego w danym położeniu jest średnią z odczytów A i B.
Kierunek naprowadzania na punkty obserwowane przy kole lewym jest zgodny z ruchem w
kierunku zenitu, przy kole prawym kierunek powinien być przeciwny. Obliczenia
wykonujemy zgodnie z algorytmem podanym we wprowadzeniu. Błąd indeksu koła
pionowego rejestrujemy niezależnie dla każdego cyklu pomiarowego. Na zakończenie
obliczeń wykonujemy test statystyczny, który określi czy otrzymane rezultaty są zgodne z
wartościami podanymi przez producenta.
s
2
x1 ( )
δ – wartość podana przez producenta
v – liczba stopni swobody
1-α – poziom ufności…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)