To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Ćwiczenie nr 9
Ocena dokładności wyznaczenia kąta pionowego według standardu ISO 17123
1. Cel ćwiczenia : Określenie dokładności użytkowej pomiaru kata pionowego badanego instrumentu geodezyjnego z jego wyposażeniem pomocniczym
2. Miejsce wykonania: sala IIIG.
3. Sprzęt: Tachymetr elektroniczny Leica TC 407 (lub inny), szkicownik, dziennik pomiarowy z przewodnika
4. Opis zagadnienia
Koło wierzchołkowe służy do pomiaru kątów pionowych, tj. kątów, które leżą w płaszczyźnie pionowej. Koło wierzchołkowe (KV), jest zamontowane na poziomej osi obrotu lunety i wraz z lunetą obraca się dokoła tej osi.
Koło wierzchołkowe (KV) składa się z limbusa oraz z alidady. Na obrzeżu limbusa naniesiony jest podział kątowy gradowy lub stopniowy.
Istnieją też poważne różnice pomiędzy kołem wierzchołkowym a kołem poziomym. Po pierwsze, limbus koła wierzchołkowego obraca się wraz z lunetą, podczas gdy indeks pozostaje nieruchomy. Po drugie, limbus koła wierzchołkowego może mieć różnego rodzaju podział kątowy stopniowy, np. ćwiartkowy (od 0° - 90°), półkolisty (od 0° - 180°) i wreszcie podział ciągły (od 0° - 360°), lub gradowy.
Limbus koła wierzchołkowego może być w różny sposób zorientowany względem osi celowej lunety. Limbus można tak umocować na osi obrotu lunety, aby przy poziomym położeniu lunety odczyt wynosił 0° lub 90°.
Kąty pionowe mierzy się od płaszczyzny poziomej. Jeśli oś celowa skierowana jest ku górze, to nachylenie definiujemy jako dodatnie (kąt pionowy jest dodatni); oś celowa skierowana w dół ma nachylenie ujemne (kąt pionowy jest ujemny). Kąty pionowe są zazwyczaj potrzebne do zredukowania nachylonych odcinków do poziomu lub w celach niwelacji trygonometrycznej (tj. wyznaczania różnic wysokości) i nie wymagają tak dokładnego wyznaczenia jak kąty poziome
Dla wyznaczenia kąta pionowego wystarcza pomiar jednego kierunku, gdyż drugi z kierunków jest kierunkiem stałym, kierunkiem odniesienia, a wyznacza go linia pozioma, realizowana przez oś libelli koła pionowego. Limbus obraca się wraz z lunetą, a indeks (lub indeksy) są nieruchome, w związku z tym indeks (lub indeksy) powinien leżeć na linii poziomej, przechodzącej przez środek limbusa koła pionowego. Dlatego też indeks (lub indeksy) jest połączony z libellą koła pionowego i za pomocą odpowiedniej śruby ruchu leniwego, może być w każdej chwili ustawiony na pożądanej linii poziomej. Z powyższego wynika, że jednorazowy odczyt z limbusa koła pionowego, przy jednym położeniu lunety (tj. przy KL lub KP), tylko wówczas daje poprawną wartość kąta pionowego, jeśli indeks (indeksy) leży na linii poziomej.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)