To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Sprawdzenie teodolitu 1. Budowa teodolitu – części składowe: •spodarka •limbus •alidada •luneta •koło pionowe •libela kolimacyjna •libela alidadowa •noniusz •leniwki: alidady, limbusa, lunety •sprzęg: alidady, limbusa, lunety •śruby: kolimacyjna, poziomujące, sprzęgająca instrument ze statywem. 2. Rektyfikacja teodolitu p - oś obrotu lunety i - oś obrotu instrumentu la - oś libeli alidadowej c - oś celowa lunety lk - oś libeli kolimacyjnej ln – oś libeli niwelacyjnej n1 - pionowa nitka krzyża nitkowego n2 - pozioma nitka krzyża nitkowego Ql - płaszczyzna główna libeli płaskiej Warunki geometryczne: a) oś libeli alidadowej prostopadła do osi instrumentu (la ⊥i) b) płaszczyzna główna libeli okrągłej prostopadła do osi obrotu instrumentu (Ql ⊥i) c) oś celowa lunety prostopadła do osi obrotu lunety (c ⊥p) d) oś obrotu lunety prostopadła do osi obrotu instrumentu (p ⊥i) e) nitki siatki celowniczej prostopadłe względem siebie (n1 ⊥n2), a nitka pozioma prostopadła do osi obrotu instrumentu (n2 ⊥i) f) oś celowa równoległa do osi libeli niwelacyjnej (c II ln) Ql la i n2 n1 p lk ln c Schemat osi w teodolicie g) przy poziomej osi celowej, pionowej osi obrotu instrumentu oraz poziomej osi libeli kolimacyjnej odczyty mikroskopów koła pionowego powinny wynosić: 0 ° - 180° 0 ° - 0° 90 ° - 270° lub 0g - 200g 0g - 0g 100g - 300g Sposoby wykrywania błędu kolimacji (c ⊥p): Po ustawieniu osi obrotu instrumentu i w pionie celuje się, w pierwszym położeniu lunety KL, do wyraźnego punktu P., leżącego na wysokości instrumentu i odległości kilkudziesięciu metrów. Następnie przechyla się lunetę przez zenit i na poziomej łacie niwelacyjnej, ustawionej w przybliżeniu prostopadle do osi celowej, w odległości około 30 m do instrumentu wykonujemy odczyt O1. Po wykonaniu odczytu obraca się alidadę o 180 ° i ponownie celuje się do punktu P w drugim położeniu lunety KP, po czym przechyla się lunetę przez zenit i wykonuje na łacie odczyt O2. Jeżeli: O1 = O2 - to błędu kolimacji nie ma O1 ≠ O2 - to błąd kolimacji istnieje O1 - O2 - miara poczwórnego błędu Odczyt Ox , na który nastawiamy oś celową śrubkami korekcyjnymi siatki celowniczej oblicza się następująco: Ox = O2 - Obliczanie kąta kolimacji: D – odległość od łaty ρ’ ≈ 206 265’’ k’’ = ρ’ Warunek (p ⊥ i)
(…)
…. Następnie pochyla się lunetę na łatę
ustawioną poziomo pod punktem P1 w przybliżeniu prostopadle do osi
celowej i wykonuje się odczyt O1. Czynności te powtarzamy w drugim
położeniu lunety KP i wykonuje się odczyt O2. Jeżeli:
O1 = O2 – błędu inklinacji nie ma
O1 ≠ O2 – błędu inklinacji istnieje
O2 - O1 – jest miarą podwójnego błędu
η’’ =
| O2 - O1 | ρ’’
2 D tgγ
Wpływ błędu inklinacji na pomiar kątów poziomych eliminuje się przez
pomiar kątów w dwóch położeniach lunety KL i KP.
Błąd indeksu koła pionowego sprawdzamy przed pomiarem kątów
pionowych przez pomiar kąta pionowego w dwóch położeniach lunety
(celując dwukrotnie do tego samego punktu). W położeniu lunety KL
wyznacza się kąt α1, a w położeniu KP kąt α2. Jeżeli:
α1 = α2 - po uwzględnieniu podziału koła pionowego błędu indeksu koła
pionowego…
…° = 292°41’
Pomiar kątów poziomych
Metody pomiaru:
- kierunkowa (inżynierska)
- repetycyjna (dokładna)
Pomiar pojedynczego kąta metodą kierunkową
W pierwszym położeniu lunety celuje się na lewe ramię kąta,
następnie na prawe, za każdym razem odczytując wartości
kierunków za pomocą mikroskopu. Czynności powtarzamy w drugim
położeniu lunety. Wartość mierzonego kąta oblicza się po
uwzględnieniu średnich…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)