Obraz Boży w antropologii teologicznej

obraz Boży w antropologii teologicznej Obraz Boży a natura ludzka Człowiek w swej naturze jest ukierunkowany na Boga i tylko we wspólnocie z Bogiem może być prawdziwym człowiekiem. Podstawowym aktem natury człowieka jest akt religijny. Człowiek ujmowany jest zawsze w swojej relacji do Boga, odniesienie to może być pozytywne lub negatywne. Człowieka i Boga łączy szczególna więź. Godność człowieka opiera się na byciu synem Boga, uczestniczącym w Jego życiu. Człowiek jest odblaskiem Boga i w swej istocie ukazuje Boga jako czystą Osobę w doskonałej wolności i miłości. Wolność człowieka jest najwyższą formą podobieństwa człowieka w swej naturze do Boga. podobieństwo do Boga nie może być zniszczone przez grzech, ale może ulec deformacji. Grzech bowiem jest nadużyciem wolności. Prawdziwa wielkość człowieka realizuje się gdy przyjmuje on z synowskim posłuszeństwem wolę Ojca. Człowiek korzysta ze swoje wolnej woli tylko wtedy gdy wybiera dobro, natomiast wybór zła zawsze jest nadużyciem wolnej woli. Dobro i zło nie są względem siebie alternatywą. Obraz Boży a społeczny wymiar człowieka Prawda o obrazie Boga w człowieku realizuje się w sposób szczególny we wspólnocie mężczyzny i kobiety. Zatem człowiek realizuje swoje człowieczeństwo i podobieństwo do Boga w swoim ukierunkowaniu na drugą osobę, w przeznaczeniu do bycia „my”. Biblijnie ukazane jest to przez wzajemność i relacyjność. Człowiek jest wezwany do wejścia w relację z drugim człowiekiem oraz w relację z Panem Bogiem, przy jednoczesnym uszanowaniu indywidualności każdego. Wzajemność to odpowiedź na relację drugiej osoby, czy Pana Boga własną relacją. Mężczyzna i kobieta od początku są powołani by istnieć jedno dla drugiego. Ludzkość jest wezwana do budowania społeczności wolnej od podziałów. Społeczna natura człowieka wyraża się poprzez jego życie rodzinne, we wspólnocie Kościoła, czy wspólnocie społecznej(Sobór Watykański II). Obraz Boży a ekologia Pan Bóg powierzył człowiekowi świat i dał mu prawo panowania nad nim. Jednak jest to zadanie człowieka aby był opiekunem świata. Człowiek jest przed Bogiem odpowiedzialny za świat i zobowiązany jest do troski, opieki nad nim oraz czuwać by się rozwijał. Bóg zastępuje Boga na ziemi, zatem musi do świata odnosić się z taką samą miłością jaką okazuje mu Bóg, który strzeże i daje wzrost. Niewolno człowiekowi niszczyć, rabować, degradować świata. Troska o świat jest związana z służbą człowieka samemu Bogu. Nie można dowolnie dysponować rzeczami, gdyż oprócz prawa biologicznego wszystkich ludzi obowiązują prawa moralne, których nie wolno przekraczać. Panowanie człowieka nad światem ma swoje granice.
... zobacz całą notatkę