To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Obliczenia statyczne ustrojów nośnych hal
Wprowadzenie
W analizie wytężenia prętowych systemów konstrukcyjnych wyróżnia się elementy krytyczne. Są to takie części składowe ustroju nośnego, w których wskutek przyrostu obciążenia dochodzi do wyczerpania ich nośności, prowadzącego do zmiany systemu konstrukcyjnego w ustrój geometrycznie zmienny. Mogą nimi być przekroje elementów, pręty (rygle dachowe, podciągi, słupy) oraz węzły (połączenia,- styki warsztatowe lub montażowe). Elementy krytyczne są przedmiotem wymiarowania i normowego sprawdzania ich bezpieczeństwa.
Elementy krytyczne są charakteryzowane parametrami ich nośności, czyli zdolnością do przenoszenia określonych sił wewnętrznych. Bezpieczeństwo systemu konstrukcyjnego (w odniesieniu do spełnienia warunku wytrzymałościowego) w ujęciu normy [98] sprowadza się do kontroli stopnia wykorzystania nośności elementów krytycznych w stosunku do prognozowanych sił wewnętrznych, które mogą w nich wystąpić (patrz p. 2.1). Sprawdzeniu wytrzymałościowemu podlegają elementy krytyczne, w których można spodziewać się lokalnych ekstremalnych sił wewnętrznych.
Analiza nośności granicznej konstrukcji jest uwarunkowana między innymi znajomością jej ścieżki równowagi statycznej i ekstremalnych sił przekrojowych oraz nośności granicznej elementów krytycznych ustroju nośnego. Przystępując do oceny bezpieczeństwa konstrukcji, należy dokonać wyboru jej modelu obliczeniowego i metody analizy. Powinny one, w sposób możliwie precyzyjny, odwzorowywać zachowanie się konstrukcji rzeczywistej. Dotyczy to zarówno przyjęcia schematu statycznego i obciążeń ustroju, jak i modelu zachowania się konstrukcji, prętów, podpór i węzłów pod obciążeniem. Identyfikację modeli ścieżek równowagi statycznej przekrojów, prętów i konstrukcji przedstawiono w p. 5.2. Znajomość tych modeli odgrywa podstawową rolę w wyborze właściwego modelu i metody obliczeń statycznych konstrukcji. Współczesne techniki komputerowe wspomagania projektowania konstrukcji umożliwiają dokładniejszą niż dawniej analizę wytężenia i odkształcenia konstrukcji różnych typów i ocenę ich nośności. Uproszczone, przybliżone metody oceny sił wewnętrznych ustroju nośnego mają aktualnie mniejsze znaczenie. Pozostają one jednak ważnym elementem wstępnego koncepcyjnego projektowania, a także szacunkowej kontroli wyników otrzymanych technikami komputerowymi. Dzięki tym technikom łatwiejsze stało się wariantowanie rozwiązań konstrukcyjnych oraz optymalizacja ustroju nośnego, ale przede wszystkim zaistniała możliwość precyzyjniejszego modelowania rzeczywistego zachowania się konstrukcji.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)