To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Obliczanie metodą przemieszczeń
Łuk obudowy sklepionej jako element krzywoliniowy jest ze względu na metodę przemieszczeń ustrojem statycznie niewyznaczalnym o nieskończonej liczbie niewiadomych nadliczbowych. Dopiero podział łuku na odcinki proste wieloboku wpisanego w oś obudowy daje możliwość jego analizy jako ustroju ramowego na sprężystych podporach 11 lub III rodzaju. Podporę III rodzaju można też włączyć do obliczeń jako specjalny element konstrukcyjny. W podzielonej na odcinki obudowie wydziela się n węzłów oznaczanych cyframi arabskimi i (« - 1) odcinków nazwanych cyframi rzymskimi. W każdym wolnym od podpór węźle wprowadzamy fikcyjne podpory ograniczające obrót węzła i dwa prostopadłe przesunięcia. Zadając węzłom wymuszone jednostkowe przemieszczenia, określamy reakcje w fikcyjnych podporach i przyrównujemy je do zera, ponieważ w rzeczywistości podpory nie istnieją. Dla każdego swobodnego wę2ła jesteśmy w stanie ułożyć trzy równania sprzężone z dwoma sąsiednimi węzłami (rys.7.18), a mianowicie: W celu określenia dowolnej pośredniej macierzy reakcji jednostkowych r. analizujemy sztywność pręta łączącego dwa sąsiednie węzły (rys. 7.20). Wprowadzamy lokalny układ współrzędnych £,77 sprzężony z każdym oddzielnym prętem. Początkiem współrzędnych jest lewy koniec pręta k, a współrzędną § prowadzimy wzdłuż pręta poza jego koniec /. Wykonując dwa jednostkowe przesunięcia A| =1 i Ar/ =1 węzła k na początku pręta oraz jednostkowy jego obrót A0=1, otrzymujemy odpowiednie reakcje w tym węźle pokazane na wykresach sił normalnych, momentów i sił poprzecznych, które zapisujemy jako cząstkową macierz sztywności pręta:
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)