Obciążenia stałe
Obciążenia stałe działające na konstrukcję pochodzą zarówno od elementów nośnych hali, jak i jej osłon oraz wyposażenia (płatwi, stężeń, rygli dachowych i ściennych, płyt ściennych i dachowych, okien, świetlików itp.). Parametry obciążeń stałych elementów nośnych można wstępnie oszacować, biorąc za podstawę inne wcześniej wzniesione hale o zbliżonej charakterystyce geometrycznej i wykonane z podobnych materiałów. Masę własną przegród, izolacji termicznych, przeciwpożarowych, przeciwwilgociowych oraz wyposażenia ustala się według PN-82/B-02001 [87] lub katalogów producentów tych wyrobów. Jeśli nie przeprowadza się szczegółowych obliczeń, ciężar własny płatwi i stężeń można wstępnie przyjąć 0,06+0,15 kN/m2 rzutu hali (zależy to głównie od ciężaru płyt obudowy dachu). Jeśli korzysta się z rozwiązań systemowych konstrukcji wsporczych obudowy dachu lub ścian, ciężar płatwi i rygli ściennych (wraz ze stężeniami) przyjmuje się na podstawie katalogów dostarczanych przez producentów tych wyrobów (dane te nie ujmują masy stężeń ustroju nośnego hali). Na przekroje poprzeczne płatwi w proponowanych rozwiązaniach systemowych stosuje się najczęściej kształtowniki gięte na zimno, a ich ciężar własny nie przekracza 0,10 kN/m2 rzutu hali. Znacznie cięższe są z reguły płatwie o przekrojach z kształtowników walcowanych i ażurowych, a ich masa zależy między innymi od obciążenia, rozstawu dźwigarów oraz schematu statycznego. Ciężar takich płatwi ustala się po ostatecznym przyjęciu przekroju, korygując wstępnie założoną masę własną. Orientacyjne ciężary własne płatwi kratowych na 1 m2 rzutu dachu podano w tablicy 2.5.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)