To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Tadeusz Kotarbiński - „O postawie reistycznej, czyli konkretystycznej”, „Fazy rozwojowe konkretyzmu”
O postawie reistycznej, czyli konkretystycznej
Reizm domaga się tego, by w wypowiedziach ostatecznych nie było innych rzeczowników i przymiotników (łącznie: imion), jak tylko rzeczowniki i przymiotniki konkretne (imiona konkretne). Dyrektywę reizmu można więc ująć w następujący sposób: starajmy się o to, by każdą wypowiedź umieć sprowadzić do formy nie zawierającej innych imion oprócz imion konkretnych.
Za konkretne należy uznać imiona trzech rodzajów:
nazwy jednostkowe osób lub rzeczy (których używamy jako podmiotów gramatycznych w prawdziwych zdaniach jednostkowych o poszczególnych osobach lub rzeczach) - np. imiona własne; istnieją wątpliwości co do tego, czy nazwy jednostkowe mogą w jakichkolwiek zdaniach pełnić funkcje orzeczników; Kotarbiński uważa, że mogą one pełnić tę funkcję, gdyż istnieją tylko rzeczy lub osoby (gdzie termin „istnienie” ma sens zarysowany w ontologii Leśniewskiego); nazwy ogólne osób lub rzeczy (których używamy jako podmiotów gramatycznych w prawdziwych zdaniach ogólnych o osobach lub rzeczach); nazwy ogólne mogą też figurować jako orzeczniki tak w zdaniach ogólnych, jak i w jednostkowych; imiona konkretne puste - bezprzedmiotowe; nie mogą być one podmiotami żadnego prawdziwego zdania ogólnego ani jednostkowego o osobach lub rzeczach, lecz definicyjnie są sprowadzalne do pewnych połączeń jednostkowych lub ogólnych, będących nazwami osób lub rzeczy, które to połączenia są takie, że jeżeli w ten sposób są połączone pewne inne jednostkowe lub ogólne nazwy osób lub rzeczy, tedy całość staje się też jednostkową lub ogólną nazwą osób lub rzeczy;
formułę tę można uprościć, mówiąc „nazwa oznaczająca” zamiast „jednostkowa lub ogólna nazwa osób lub rzeczy” oraz mówiąc „zdanie elementarne” zamiast „prawdziwe zdanie jednostkowe lub ogólne o osobach lub rzeczach”; otrzymujemy dzięki temu następującą charakterystykę: nazwa pusta to imię nie mogące być podmiotem zdania elementarnego, lecz definicyjnie sprowadzalne do takiego połączenia nazw oznaczających, iż inne nazwy, w ten sposób połączone, dają w całości złożoną nazwę oznaczającą;
Istnieją też inne nazwy, nie będące pustymi nazwami konkretnymi, ale nie oznaczają też osób ani rzeczy. Do takich należą imiona cech, stosunków, treści, zdarzeń itp.; stwarzają one pozory bycia imionami konkretnymi, ale nie są nimi, lecz nazwami pozornymi - onomatoidami. Ich to eliminacji żąda dyrektywa reizmu.
Kotarbiński uzasadnia dyrektywę reizmu sposobem, w jaki dzieciom tłumaczy się imiona cech, stosunków, treści i zdarzeń - poprzez stworzenie odpowiednich opisów przedmiotów konkretnych.
(…)
… nie tylko reizm, ale i somatyzm - uznaje, że każda rzecz jest ciałem (obiektem fizykalnym - tylko takie rzeczy istnieją). Mogą jednak istnieć reiści, którzy odrzucaliby monizm somatyczny, a przyjmowali dualizm (istnieją osoby i rzeczy) lub monizm spirytualistyczny (istnieją tylko osoby utożsamione z obiektami psychicznymi).
Fazy rozwojowe konkretyzmu
Pierwszym etapem w kształtowaniu się konkretyzmu…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)