To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Karpacz. Notatka składa się z 2 stron.
Charakterystyka behawioralnego nurtu zarządzania. Zajmowanie się naukami zarządzania z punktu widzenia psychologii bądź socjologii.
Przedmiotem psychologii organizacji jest:
analiza zachowań człowieka w organizacji, a więc relacji do innych ludzi i grup społecznych (w organizacji i jej otoczeniu) oraz w relacji do takich elementów składowych organizacji, jak cele i zadania, normy działania, struktura oraz elementy rzeczowe;
analiza prawidłowości funkcjonowania grup społecznych w organizacji;
analiza niektórych aspektów funkcjonowania organizacji jako całości (np. Problematyka dominujących wartości i klimatu w organizacji).
Specyfiką jest to, że wyjaśnia się zjawiska zachodzące w organizacji lub w jej otoczeniu za pomocą pojęć i twierdzeń z dziedziny psychologii.
Istota ujęcia behawioralnego polega na tym, ze zachowania ludzi analizuje się w kategoriach bezpośrednich reakcji na bodźce zewnętrzne We wczesnej fazie badań w nurcie behawioralnym analizowano bodźce oddziaływujące na pracownika w procesie pracy oraz jego reakcje i stwierdzano, w jakiej relacji pozostają one do wydajności pracy, przy czym dominujące były tu bodźce pochodzące ze środowiska społecznego (w teorii klasycznej - bodźce materialne: płace, oświetlenie, przerwy, stanowisko pracy itp). Elementami środowiska społecznego są inni pracownicy i kierownik, a bodźcami - ich określone zachowania Praktyczne wykorzystanie koncepcji behawioralnych ujawnia się w zarządzaniu przez wykorzystanie systemu kar nagród. Nurt ten zrodził się z obserwacji, że pracownicy nie zawsze zachowywali się zgodnie z przewidywaniami czy racjonalnymi wzorcami postępowania (postrzeganymi czy wyznawanymi przez kierowników). Osiągnięcia i ograniczenia nurtu behawioralnego: Osiągnięcia: Przedstawiciele nurtu human reIations wprowadzili do badań nad organizacjami i zarządzaniem wiele nowych zmiennych, takich jak: indywidualne motywacje pozaekonomiczne, a w szczególności motywacje wiązane z potrzebą współżycia z grupą, z poszukiwaniem uznania i prestiżu wśród towarzyszy pracy;
sieć stosunków międzyosobowych, wyrosła na gruncie spontanicznych, nie kontrolowanych przez organizacje interakcji miedzy pracownikami: całokształt owych stosunków, określana jako nieformalna struktura przedsiębiorstwa integrował ludzi w obrębie mniejszych zespołów, stratyfikował społeczność fabryczną, określał odczuwane społeczne dystanse, wyznaczał autorytety przywództwo, rozstrzyganie konfliktów, zdobywanie i wykorzystanie władzy, zmiany organizacyjne i komunikowanie się);
subkultury wyrastające na gruncie wspólnych doświadczeń, przyjętych wartości i uznanych norm w małych grupach (dynamika grup); subkultury te stają się częścią organizacyjnej rzeczywistości” dostarczają uczestnikom organizacji wzorów postępowania, nie zawsze zgodnych z celami i normami organizacji;
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)