Introdukcja gatunków obcych (gatunki obce w Bałtyku, sposób ich zawleczenia, oddziaływanie na ekosystem, przeciwdziałanie) Introdukcja (łac. introductio – wprowadzenie, wstęp) jest to celowe lub przypadkowe wprowadzenie (zawleczenie) przez człowieka gatunku poza jego znany naturalny zasięg. Inaczej można powiedzieć, że jest to wprowadzenie taksonu na zupełnie nowe dla niego tereny, często w odmienne warunki klimatyczne. Często introdukowane gatunki są gatunkami inwazyjnymi (lecz niekoniecznie!). Gatunek obcy inwazyjny to gatunek obcy, którego wprowadzenie czy zawleczenie wywołuje zagrożenia dla lokalnej różnorodności biologicznej i/lub gospodarki człowieka. Inaczej, jest to gatunek introdukowany, który rozprzestrzenił się poza swoim dotychczasowym zasięgiem, gdzie stał się czynnikiem zmian i zagrożeń ekologicznych. Introdukcja gatunków obcych nie rodzimych do miejsc położonych poza ich naturalnym miejscem występowania wzrosła istotnie od połowy XX wieku. W większości przypadków proces ten stanowi problem z powodu nieprzewidywalnych i niechcianych skutków, jakie obecność obcych gatunków może wywołać. Główne wektory gatunków obcych: • CZŁOWIEK (przekształcenie przez człowieka środowisk naturalnych i naruszenie przez niego naturalnych barier izolacyjnych) • TRANSPORT MORSKI, HANDEL (przypadkowy transport ukrytych gatunków w parti innego gatunku) • WODY BALASTOWE (gatunki przemieszczają się bezwiednie) „Bywało, że transfer obcych organizmów dokonywał się w sposób przypadkowy. Niechcący transportowano je ukryte w parti innego gatunku, np. podczas akcji zarybień (pasożyty, bakterie i wirusy). Mogły też przetrwać i przepłynąć z jednego morza do drugiego w wodach balastowych statków, przyczepić się w zakamarkach kadłuba statku, czy do podwodnych elementów holowanej platformy wiertniczej. Wiele z dzisiejszych wsiedleń to rezultat nieroztropności akwarystów, którzy likwidując egzotyczną zawartość swoich akwariów wypuszczają jego mieszkańców do naszych wód. Gatunki obce, nazywane przez niektórych „biologicznymi śmieciami”, mają tę właściwość, że w zasadzie nie dają się posprzątać, gdyż mnożą się w sposób niekontrolowany. W odpowiednich warunkach, pozbawione drapieżnych przeciwników i chorób, mogą to czynić w sposób bardzo efektywny – inwazyjny.” (Krzysztof E. Skóra, 2007) Gatunki przybyszowe, które możemy spotkać w wodach Morza Bałtyckiego: Rak pręgowany (amerykański) ( Orconectes limosus ) Krabik amerykański (
(…)
… pengoi)
Stawonóg, gatunek euryhalinowy, występuje zarówno w wodach słodkich, jak i w słonawych.
Naturalny obszar występowania to region ponto-kaspijski - Morze Kaspijskie, Azowskie i
Morze Czarne. W Bałtyku znaleziony po raz pierwszy w 1992 r. W związku z dużą presją
drapieżniczą na zooplankton wioślarka jawi się, jako istotny konkurent pokarmowy dla
narybku. Są szkodnikami - zaczepiają się o sieci…
…. Naturalny obszar jej występowania to region
Ponto-Kaspijski (Morze Czarne, Kaspijskie, Azowskie i Aralskie. Początek rozprzestrzeniania
się babki w Europie zauważono w latach 80. Nieoczekiwanie odnotowano jego obecność w
rzece Moskwa (rzeka w europejskiej części Rosji) – prawdopodobnie był to przejściowy etap
przenoszenia tego gatunku ku Bałtykowi. Powód introdukcji to zawleczenie prawdopodobnie…
… zarośli, który odżywia się drobnymi
skorupiakami, mięczakami, wieloszczetami i glonami. Jego naturalny obszar występowania to
wschodnie wybrzeża Atlantyku, wybrzeża Morza Śródziemnego i Morza Czarnego. Powodem
introdukcji możliwe, że jest zawleczenie z Atlantyku z wodami balastowymi. Gatunek ten
wypiera rodzimą krewetkę bałtycką Palaemon adspersus! Przewidywać można
kolonizowanie przez ten gatunek całego Bałtyku, wraz z Zatoką Botnicką oraz zalewów
przymorskich wzdłuż polskiego i niemieckiego wybrzeża.
Kiełż tygrysi (Gammarus tigrinus)
Stawonóg o zielono-czarnym prążkowanym ciele. Eurytopowy, zasiedlający duże rzeki,
jeziora i zalewy przymorskie, ujściowe odcinki rzek wpadających do morza oraz wybrzeża
morskie. Naturalne obszary występowania to rejony wzdłuż wschodnich wybrzeży Ameryki
Północnej. W latach 60. XX wieku dla wzbogacenia bazy pokarmowej ryb celowo wsiedlony
do wód Holandii, osiągnął sukces inwazyjny, opanował akweny Belgii, Holandii i Niemiec. Stał
się jednym z dominujących gatunków skorupiaków. Migracją wzdłuż południowych wybrzeży
Bałtyku osiągnął Zatokę Fińską. Jest to gatunek tolerancyjny na zmiany zasolenia i niezwykle
płodny, przewyższa liczebnością rodzime gatunki i stopniowo…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)