Nowoczesność Zaczyna się w chwili, w której czas i przestrzeń pojawiają się jako dwie odrębne i niezależne od siebie kategorie; przestrzeń jest nieelastyczna, ale czas, w którym ją pokonujemy - tak.
Czas nowoczesny jest narzędziem podboju przestrzeni.
„Moc” (kontrola) w nowoczesności staje się eksterytorialna; nie trzeba „być na miejscu: by wydać rozkaz; czas przepływu sygnału zbliżony do zera. PANOPTICON - instytucja, w której pensjonariusze mieli dokładnie określony rytm życia, którego przestrzegali ze względu na nieustanny nadzór strażników, wyłączonych z tego rytmu, ale przywiązanych do Panopticonu koniecznością nadzoru pensjonariuszy; metafora władzy przed pojawieniem się telefonu komórkowego czy Internetu.
Obecny etap nowoczesności jest POSTPANOPTYCZNY. Oznacza koniec ery „obustronnego zaangażowania” kontrolujących i kontrolowanych. Zniknęła konieczność opieki nad nadzorowanym terenem. Pojawienie się nowego typu działań wojennych: „zadaj cios i zmykaj”. Stawką nie podbój terytorium, ale likwidacja odmiennych stylów rządzenia, wprowadzanie gospodarki wolnorynkowej za pomocą siły. Elementem „stałej” nowoczesności było wychwalanie osiadłego trybu życia i negacja wartości życia koczowniczego (wyższość więzów z ziemią nad więzami krwi). „Płynna” nowoczesność powraca do idei koczowniczych, jest mobilna. Celem polityki - likwidacja granic, umożliwienie szybkiego pokonywania przestrzeni. Synonimem postępu staje się zwiększenie mobilności; ideałem jest czerpanie korzyści, będąc w ruchu, unikając niewygód przywiązania do jednego miejsca. Skutkiem, ale i warunkiem nowej techniki sprawowania władzy jest rozpad więzi społecznych. Technika ta skupia się bowiem na braku zaangażowania i sztuce błyskawicznej ucieczki. „Roztopienie się” wiąże się z dążnością „mocy” do zlikwidowania wszelkich barier, granic i przeszkód, w tym tej, którą tworzą więzi społeczne.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)