To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Nośność pojedynczej kotwi
Charakterystykę nośną pojedynczych kotwi ustala się na ogół doświadczalnie, wyciągając z górotworu zabudowaną kotew (rys. 7.50). Z reguły wyznacza się trzy wielkości właściwe pracy kotwi:
• siłę wstępnego sprężenia, jaką nadajemy kotwi po jej zabudowaniu, aby zapewnić jej współdziałanie z masywem gruntowym lub skalnym, np. około 60 kN dla kotwi ekspansywnych osadzanych w skale,
• nominalna nośność kotwi ustalana na podstawie jej obciążenia siłą nominalną, np. 100 kN z żądaniem, aby jej wydłużenie, wysuw z otworu wiertniczego nie przekraczał ustalonej wartości np. 2,5% czy 3 cm,
• nośność graniczna rzędu 220 kN oznaczająca maksymalną siłę, przy której następuje albo zerwanie kotwi, albo jej wyrwanie z górotworu. Racjonalnie zaprojektowana kotew powinna mieć równoważną wytrzymałość jej cięgna (pręta, kabla lub liny) i zakotwienia w górotworze. Niszczące próby nośności kotwi powinny więc kończyć się normalnym rozkładem ilości ich zerwania lub wyrwania. Nośność tak zaprojektowanej kotwi można określić na podstawie wytrzymałości jej cięgna, czyli: Pojedyncza kotew spełnia w górotworze kilka zadań, do których należy zaliczyć między innymi (rys. 7.51):
• podwieszanie naruszonego górotworu odprężonego do stropu zasadniczego nienaruszonego bądź zakotwienie klina odłamu w masywie poza jego zasięgiem,
• spinanie warstw skalnych czy zbrojenie górotworu w celu uzyskania współpracującego ustroju nośnego zdolnego równoważyć różne naprężenia: zginające, rozciągające, ścinające, • zmianę, stanu naprężenia na skutek wstępnego sprężenia kotwi tub przejęcie przez nie naprężeń rozciągających.
Rzeczywista rola kotwi w pracy całego układu obudowa-górotwór zależy od relacji między stanem naprężenia górotworu a nośnością kotwi. Im większe naprężenia w górotworze, tym mniejsze możliwości pojedynczej kotwi w zakresie ingerencji w pracę układu. Jedynie kotwie gruntowe o bardzo wysokiej nośności rzędu kilku MN mogą istotnie zmieniać stosunkowo małe naprężenia przypowierzchniowe. Kotwie osadzane w skale zwykle o małej nośności kilkudziesięciu kN nie są w stanie wpływać w istotny sposób na bardzo duże naprężenia na znacznych głębokościach pod powierzchnią terenu. W rym przypadku kotwie traktujemy jako elementy grupowe współdziałające z górotworem, jako podstawowym ustrojem nośnym. Zmobilizowany kotwiami górotwór do pracy statycznej stanowi masywną konstrukcję nośną zdolną zrównoważyć znaczne obciążenia nawet na dużych głębokościach.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)