Kotwie

Nasza ocena:

5
Pobrań: 105
Wyświetleń: 1099
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Kotwie - strona 1 Kotwie - strona 2 Kotwie - strona 3

Fragment notatki:

Kotwie. Należy wyróżnić kotwie osadzane w masywie skalnym i gruntowym. Ten typ konstrukcji podziemnych jest już ściśle uzależniony od właściwości miejscowego materiału, jakim jest górotwór otaczający wyrobisko. Kotwie gruntowe znajdują za­stosowanie w metodzie odkrywkowej i są przeniesione do budownictwa podziemnego z naziemnych konstrukcji inżynieryjnych takich, jak budowa ścian oporowych, stabili­zacja skarp lub zboczy itp. Elementami nośnymi tych kotwi są przeważnie cięgna (liny, kable i struny) i buławy uformowane z gruntu metodą cementacji. Kotwie gruntowe pracują jako samodzielne konstrukcje nośne przenosząc określone obciążenie, najczę­ściej czynne parcie gruntu. Długość tych kotwi dochodzi do kilkudziesięciu metrów a ich średnice w świetle otworów wiertniczych wahają się w granicach 5-10 cm.
Kotwie osadzane w masywie skalnym - to specyficzny rodzaj obudowy podziem­nej, pracują jako elementy grupowe i wraz z górotworem tworzą zespoloną konstruk­cję podziemną.
Kotwie są to pręty lub liny stalowe bądź pręty wykonane z tworzyw sztucznych o długości w granicach 100-500 cm i średnicy 20-40 mm. Osadzane są punktowo za pomocą zamków zaklinowujących się w górotworze (rys. 5.23) lub na zasadzie wkle­jania z użyciem zaprawy cementowej czy też żywic syntetycznych (rys. 5.24). Spośród punktowych zamocowań kotwi prętowych na uwagę zasługują przede wszystkim za­mocowania szczeltnowo-klinowe, ekspansywne i gumowe. Osadzenie zamka szczelinowo-klinowego polega na wbiciu klina w szczelinę naciętego pręta i rozwarciu jego końcówki z zagłębieniem w górotworze (rys. 5.25). Konstrukcja i technologia osadza­nia tego typu kotwi jest niezwykle prosta, ale ich nośność jest zbyt mała, aby mogły znaleźć szersze zastosowali e. Bardziej skuteczne osadzenie odpowiadające wytrzyma­łości pręta zapewnia zamek kotwi ekspansywnej. Istnieje wiele rodzajów takich zamków, które najczęściej składają się ze szczęk i klina rozpierającego nakręcanego na nagwin­towaną końcówkę pręta. Połączone prowizorycznie szczęki unieruchamia łącznik opie­rający się o wierzchołek pręta. Wkręcanie pręta w nagwintowany otwór klina powodu­je jego przemieszczenie do wnętrza szczęk, które ulegają w wyniku tego rozwarciu i są wciskane w górotwór w otoczeniu otworu wiertniczego (rys. 5.26). Nośność kotwi ekspansywnych jest dostatecznie duża, aby można je stosować w bardzo szerokim zakre­sie. Kotwie te można również demontować wykręcając pręt z zamka. Kotew z głowicą gumową jest osadzona na zasadzie podłużnego sprężenia głowicy w celu jego rozsze­rzenia poprzecznie w kierunku ścianek otworu wiertniczego. Nośność takiej kotwi za­leży więc od siły tarcia, jaka pojawi się na styku głowicy z górotworem. Jest ona ściśle uzależniona od siły przylegania głowicy, jej bocznego rozprężenia i współczynnika tarcia gumy po górotworze. Jest to układ podatny umożliwiający chwilowy poślizg głowicy w otworze wiertniczym na skutek przeciążenia bez utraty nośności nominalnej (rys. 5.27) Końcówki kotwi punktowych wystające poza otwory są nagwintowane i wyposażone w nakrętki, którymi dokręca się podkładki do górotworu, zapewniając jego sprężenie lub podwieszenie do głębiej zalegającego, bardziej ustabilizowanego masywu. Dokrę­canie nakrętek przy zwiększonym momencie obrotowym powoduje ich naciąg wstęp­ny sygnalizujący niezbędną nośność roboczą. Osadzenie kotwi w górotworze znajdu­jącym się w pierwotnym stanie naprężenia ograniczy proces jego odprężenia, zacho­wując swoisty stan wstępnego sprężenia układu obudowa-górotwór. Naciąg kotwi będzie wywołany górotworem dążącym do odprężenia. Zatrzymany kotwiami proces odprę­żenia przyczyni się do zachowania właściwości nośnych naturalnego masywu skalne­go. Masyw stanie się elementem konstrukcji podziemnej. ... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz