To tylko jedna z 48 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Pomoc psychologiczna
osobom z niepełnosprawnością
Ewa Pisula
Zakład Psychologii Rehabilitacyjnej
Literatura:
Kowalik S. (2007). Psychologia rehabilitacyjna.
Warszawa: WAiP – roz. 2 i 3.
Kowalik S. (2000). Psychologiczne podstawy
niepełnosprawności i rehabilitacji. W: J. Strelau
(red.), Psychologia. Podręcznik akademicki, t. 3
(str. 797-820). Gdańsk: GWP.
Gałkowski, T. i Pisula, E. (2006). Psychologia
rehabilitacyjna. Wybrane zagadnienia. Warszawa:
Wydawnictwo Instytutu Psychologii PAN
(A. Dąbrowska ”Czynniki wpływające na
kształtowanie się obrazu siebie u dzieci z mpdz”).
Stosunek do osób niepełnosprawnych
Starożytna Sparta – Rada Inspektorów (urzędnicy
państwowi) badała nowo narodzone dziecko (podejrzenie
defektów - zrzucenie ze skały lub porzucenie na
cmentarzysku)
Imperium Rzymskie – niepełnosprawni (dorośli i dzieci)
wykorzystywani dla rozrywki
Średniowiecze – choroby
i niepełnosprawność to kara boża lub
opętanie przez złe moce (palenie na
stosach, „leczenie” egzorcyzmami,
tortury i izolacja)
XVIII w - żebracy, przytułki, cotygodniowa jałmużna,
pierwsze szpitale
Pierwszy medyczny instytut ortopedyczny dla
dzieci, uwzględniający rehabilitację - 1780 r,
Szwajcaria
Niemcy hitlerowskie
Po II wojnie światowej
- klasyfikacja stopni upośledzenia umysłowego
- zmiany terminologii (przykład “mongoloizmu”)
- zmiany w spostrzeganiu społecznym osób z
niepełnosprawnością.
Co to jest niepełnosprawność
i o kim mówimy, że jest niepełnosprawny?
Światowa Organizacja Zdrowia (1980):
Międzynarodowa Klasyfikacja Uszkodzeń,
Niepełnosprawności i Upośledzeń
W procesie powstawania niepełnosprawności
wyodrębniono trzy aspekty:
1. Uszkodzenie (niesprawność - impairment) wszelki brak lub nieprawidłowości w zakresie
anatomicznej budowy narządów oraz brak lub zaburzenie
funkcji psychicznych lub fizjologicznych organizmu,
powstające w wyniku określonej wady wrodzonej,
choroby lub urazu.
2. Niepełnosprawność funkcjonalna (disability)
każde ograniczenie lub brak, wynikający z uszkodzenia,
zdolności wykonywania czynności w sposób i w
zakresie uważanym za normalny dla człowieka.
3. Upośledzenie lub niepełnosprawność społeczna
(handicap) - mniej korzystna sytuacja danej osoby,
wynikająca z uszkodzenia i niepełnosprawności
funkcjonalnej, która ogranicza lub uniemożliwia jej
wypełnianie ról odpowiednich w kontekście jej wieku,
płci oraz zgodnej z uwarunkowaniami społecznymi i
kulturowymi.
Koncepcja osadzona w medycznym modelu
niepełnosprawności
Niepełnosprawność to zjawisko
wielowymiarowe, ale wynikające
w głównej mierze z działania czynników
biologicznych.
Pomoc - przede wszystkim interwencja
medyczna i rehabilitacja.
Cel – ułatwienie osobie niepełnosprawnej
dostosowania się do życia w społeczności.
W 1997 roku WHO przedstawiła zmienioną, poprawioną
Międzynarodową Klasyfikację Uszkodzeń, Działań
i Uczestnictwa (w 2000 – Międzynarodowa
Klasyfikacja Funkcjonowania)
opartą na tzw.
biopsychospołecznym modelu niepełnosprawności
Niepełnosprawność to nie właściwość
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)