Zmierczak. Notatka składa się z 3 stron.
Niemiecka szkoła historyczna Szkoła historyczna w prawoznawstwie : ogólna charakterystyka :
idea romantyzmu została przeniesiona na grunt prawoznawstwa przez niemiecką szkołę historyczną
szkoła ta w pierwszej połowie XIX wieku uzyskała dominującą pozycję w niemieckiej nauce prawa
była to szkoła „profesorska”, a najwybitniejszymi przedstawicielami byli: Gustav von Hugo, Friedrich Karl von Savigny, Friedrich Eichhorn, Georg Friedrich Puchta zyskali oni szeroką popularność, dzięki temu, że nie ograniczali się wyłącznie do refleksji nad teorią prawoznawstwa, lecz poruszali problemy głęboko dotyczące polityki prawa
historyzm :
przedstawiciele tej szkoły, realizując idee romantyzmu, zajmowali w swoisty sposób stanowisko wobec narastającego w Niemczech układu kapitalistycznego (przyjęli reakcyjną postawę)
na ukształtowanie tej szkoły niemały wpływ miały też problemy z kodyfikacją prawa w Niemczech („mnogość źródeł prawa”)
poglądy Gustava von Hugo :
autor artykułu pt. „Ustawy nie są jedynym źródłem prawa”
uważał, że prawo tworzy przede wszystkim historia (powstaje ono w długim czasie, w sposób samoczynny, niezależny od aktualnych potrzeb i decyzji człowieka)
głosił, że prawo powstaje jak reguły gier towarzyskich - bez udziału ustawodawcy, bez decyzji grających, jako rezultat uznania wielowiekowych reguł postępowania - jego twórcą jest zwyczaj
prawo ma ucieleśniać „ducha narodu”
poglądy Karla Friedricha von Savigny :
rozwinął on tezę przedstawioną przez poprzednika (autor rozprawy pt. „O powołaniu naszych czasów do ustawodawstwa i nauki prawa”)
sprzeciwiał się on idei kodyfikacji prawa cywilnego w państwach Rzeszy, głoszonej przez Antoniego Thibauta (autor ten był urzeczony francuską szkołą prawa natury)
Savigny odrzucał prawo natury, twierdził, że jedynie historia jest nauczycielką życia (powoływał się na konserwatywne poglądy Burke'a)
wzorców należy szukać w przeszłości, to ona panuje nad teraźniejszością
wg niego, naród to nie suma jednostek, ale spójnia psychiczna, organiczna całość, złożona z organicznych grup (całość spaja „duch narodu”)
głosił, że „duch narodu” nie jest identyczny z rozumem, odpowiada on ujętym kolektywnie, irracjonalnym właściwościom duchowym ludzi, które ich zbliżają do Boga
należy pamiętać, że historyzm zastępował racjonalistyczny indywidualizm oświecenia
teoria prawa :
historyzm i irracjonalizm tworzyły podstawę dla poglądów szkoły na prawo
prawo, jak twierdził Savigny, jest częścią życia narodu, znajdująca swój wyraz w jego świadomości (jest jednym z produktów ducha narodu)
(…)
… przejawy świadomości prawnej narodu
prawo prawnicze, ukształtowane w rezultacie nauki prawa i w zasadzie odkrywające reguły tego pierwszego
wg Savigny'ego kodyfikacja prawa może mieć jedynie charakter „deklaratoryjny”, tzn. ma uchwycić jedynie zasady już istniejące (ma być jedynie formą kompilacji prawa)
ostatecznie systematyki prawa w szkole dokonał Georg Friedrich Puchta, stwierdził on, że istnieją trzy…
…. Wacław Maciejowski)
konserwatyzm:
historyzm i gloryfikacja przeszłości prowadziła niechybnie do zahamowania twórczych rozważań na temat państwa
przedstawiciele szkoły historycznej twierdzili, że państwo nie może być autonomicznym twórcą prawa (ma ono pozostać takie, jak ukształtowały go dzieje)
stąd prosta droga do pochwały absolutyzmu w ustroju politycznym, praw obywatelskich, religii, więzów stanowych…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)