To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Dr. Rafał Matera
Międzynarodowe Stosunki Polityczne
Wykład XIII - NATO
1. Członkowie NATO:
od 1949 – Belgia, Dania, Francja, Holandia, Islandia, Kanada, Luksemburg, Norwegia,
Portugalia, Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Włochy
od 1952 – Grecja, Turcja
od 1955 – RFN
od 1982 – Hiszpania
od 1999 – Czechy, Polska, Węgry
od 2004 – Litwa, Łotwa, Estonia, Słowacja, Słowenia, Bułgaria, Rumunia
od 2009 – Albania, Chorwacja
Główne cele:
zbiorowa obrona, pokój i bezpieczeństwo
ochrona wolności, cywilizacji opartej na zasadach demokracji, wolności jednostki i
praworządności
popieranie współpracy gospodarczej
Zasady działania:
utrzymywanie i rozwijanie indywidualnej i zbiorowej zdolności do odparcia zbrojnej napaści
zbrojna napaść na każdego członka NATO = napaść na wszystkich
Każdy sojusznik podejmuje działania, jakie uzna za konieczne
Obszar działania: terytorium państw członkowskich, obszary zależne położone na północ od
Zwrotnika Raka
Organizacja cywilna:
Rada Północnoatlantycka
przedstawiciele wszystkich państw członkowskich
najwyższy organ decyzyjny i konsultacyjny
zasada jednomyślności
Komitet Planowania Obrony
ustala wytyczne dla władz wojskowych
Grupa Planowania Nuklearnego
ministrowie obrony krajów członkowskich
Stany Zjednoczone przewodniczą Grupom Wysokiego Szczebla przygotowującym
obrady
Sekretarz Generalny
przewodniczący głównych organów cywilnych
kieruje pracami Sekretariatu Międzynarodowego
reprezentuje NATO na zewnątrz
Sekretariat Międzynarodowy
Organizacja wojskowa:
Komitet Wojskowy
Międzynarodowy Sztab Wojskowy
Dr. Rafał Matera
Międzynarodowe Stosunki Polityczne
Wykład XIII - NATO
Naczelny Dowódca Sojuszniczych Sił Zbrojnych NATO w Europie
Naczelny Dowódca Sojuszniczych Sił Zbrojnych NATO na Atlantyku
Regionalna Grupa Planowania Kanada - USA
1950 – strategia powstrzymywania:
Jak najszybsze odparcie przeciwnika
wyparcie wroga poza obszar NATO
1953 – strategia zmasowanego odwetu:
odpowiedź na atak przez użycie broni jądrowej
wojna o charakterze totalnym i globalnym
1968 – strategia elastycznego reagowania:
Taktyka „odstraszania” – równoważenie się potencjałów nuklearnych stron ewentualnego
konfliktu
Działania uzależnione od charakteru ataku
Stany Zjednoczone wobec zaangażowania się w bezpieczeństwo światowe:
Izolacjoniści:
precyzyjne określenie żywotnych interesów USA
Zwolennicy zaangażowania:
„idealiści” –wyjątkowa misja USA: obrona praw człowieka i szerzenie demokracji
unilateralizm – działanie bez konieczności konsultacji z sojusznikami NATO i ONZ
multilateralizm - akcje wielostronne, prawnie i moralnie uzasadnione
1991 - Strategia po zimnej wojnie:
Nowe zagrożenia – bezpieczeństwo w kontekście globalnym
destabilizacja polityczna i gospodarcza w Europie Środkowo-Wschodniej
sytuacja na Bliskim Wschodzie
rozprzestrzenianie broni masowego rażenia
przerwanie dopływu surowców strategicznych
terroryzm
Nowa strategia
dialog z ZSRR i państwami Europy Środkowo-Wschodniej
współpraca ze wszystkimi państwami europejskimi
zbiorowe bezpieczeństwo
zarządzanie kryzysami i zapobieganie konfliktom
powołanie Północnoatlantyckiej Rady Współpracy, Partnerstwa dla Pokoju, Stałej
Wspólnej Rady NATO-Rosja
Współpraca z OBWE, UE, UZE, ONZ
Dr. Rafał Matera
Międzynarodowe Stosunki Polityczne
Wykład XIII - NATO
1999 – strategia na XXI wiek:
zagrożenia
rozprzestrzenianie się broni nuklearnej
konflikty etniczne i religijne
„zła globalizacja” – międzynarodowe organizacje przestępcze i terrorystyczne
priorytety
Kwestia podejmowania działań bez mandatu ONZ i OBWE
podział zadań – wspólna odpowiedzialność
otwarcie na współpracę i nowych członków
kontrola zbrojeń
zwiększona dyspozycyjność i gotowość do udziału w akcjach poza obszarem NATO
utrzymywanie wyraźnej obecności wojsk USA w Europie
Argumenty za i przeciw rozszerzeniu NATO na Wschód:
zwolennicy:
niedopuszczenie do wybuchu konfliktów regionalnych
zapewnienie bezpieczeństwa „młodym demokracjom”
czynnik wspierający reformy i przyszłą integrację z Zachodem
konsolidacja NATO wokół nowych celów
dodatkowe uzasadnienie obecności sił USA w Europie
szybkie rozszerzenie – wykorzystanie słabości Rosji
przeciwnicy:
rozszerzenie nie może objąć wszystkich państw byłego bloku sowieckiego
NATO nie zagwarantuje bezpieczeństwa większego obszaru
utrata spoistości, trudność dojścia do porozumienia
pogorszenie się stosunków z Rosją
konieczność rozwiązania „starych” problemów wewnętrznych NATO
wątpliwa przydatność nowych członków
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)