To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
MYŚL SPOŁECZNA W EPOCE ODRODZENIA
Odrodzenie
Przeciwstawienie się epoce średniowiecza jako czasu ciemnoty i zacofania
Zainteresowanie dziedzictwem antyku, który staje się źródłem inspiracji
Humanizm - widzenie i rozumienie świata, w którym człowiek stanowi centrum, funkcjonuje on w rzeczywistości społecznej i politycznej
Pojmowanie rzeczywistości jako złożonej konkretnie z przedmiotów i poszczególnych jednostek ludzkich
Epoka innowacji dotyczących sposobu myślenia, sztuki, polityki, obyczaju
Kult klasycznej mądrości przy jednoczesnej „pogańskiej” pasji życia
Nobilitacja pamięci, retrospekcji
Podważanie istniejących kanonów przez pryzmat kultury Greków i Rzymian
Przeciwstawienie zasadom monarchicznym idei republiki (przedstawienie przez Coluccio Salutami, kanclerza Florencji tego miasta, jako prawowitego spadkobiercę rzymskich tradycji - jako republiki miejskiej utworzonej przez mieszkańców, dziedziczącą po Rzymie pasję wolności)
Kształtowanie nowoczesnego ehtosu obywatelskiego
Kształtowanie państw narodowych i rozwój języków narodowych Czas burzliwy politycznie - pojawienie się reformacji i kontrreformacji
Machiavelli (1469-1527)
Uważany za jedną z najwybitniejszych postaci w dziejach myśli politycznej.
Jak na renesansowego humanistę przystało wiąże wielkie nadzieje z ponowną nobilitacją pamięci i co za tym idzie postanawia odbyć „podróż w górę strumienia czasu”. Martwi go pozbawienie wszelkiego znaczenia tradycji, gdyż uważa, że historie starożytnych królestw i republik mogłyby być przykładem wielu cnót godnych naśladowania.
Według Machiavellego władza sprawowana przez ludzi obarczona jest zawsze wszystkimi ich wadami i dlatego nie należy liczyć na jakiekolwiek trwałe sukcesy w tej dziedzinie. Polityka jest według niego spektaklem zawiedzionych nadziei, gdyż tak naprawdę nie ma żadnego dobrego ustroju, który nie poddałby się ludzkiej niedoskonałości (a już na pewno ustrojem tym nie jest monarchia).
Mówiąc o trzech ustrojach: monarchii, rządach optymatów i rządach ludu nawiązuje do Arystotelesa i Cycerona. Mówi jednak, iż trzeba mieć się na baczności, gdyż ustroje wyrodnieją i formy dobre z łatwością przechodzą w formy złe, zaś granicę pomiędzy nimi trudno jest zauważyć. Dlatego nie należy tworzyć ustroju jednolitego, który z łatwością może przemienić się w swój wynaturzony odpowiednik. Jedynym dobrym wyjściem z tej sytuacji jest utworzenie państwa o ustroju mieszanym, który czerpałby z tradycji republikańskiej (chwali Spartę z jej prawami uwzględniającymi prawa króla, możnych i ludu).
(…)
… kamuflaż od rzeczywistości. Machiavelli gloryfikuje, w przeciwieństwie do Średniowiecza pasję życia. Człowiekowi średniowiecznemu przeciwstawia człowieka starożytnego, mężnego, człowieka virtu. Dokonał przy tym radykalnej reinterpretacji klasycznej koncepcji cnoty. Nie kojarzy jej ze zdolnością do ograniczenia namiętności. Pojęcie virtu przeciwstawia pojęciu losu (fortuna).. Porównuje los do rzeki, na której tamą może stać się virtu. Uważa, iż tylko nieugięta wola może uchronić człowieka przed konsekwencjami słabości. Człowiek powinien być zatem odważny i zdecydowany, gdyż „fortuna jest kobietą i odtrąca tych, którzy nie bywają zuchwali”. Dlatego też namiętności nie są żadną przeszkodą, wręcz przeciwnie tylko dzięki nim człowiek może przeciwstawić się naporowi losu. Machiavelli gloryfikuje jednostkę…
…, gdyż wszyscy kłamią i gardzą prawdą)
W związku z tym, iż świat jest jednym wielkim widowiskiem nie istnieje żaden dany przez Boga porządek natury. Wszystko zależy od ludzkiego uporu i zdecydowania. O wszystkim decyduje ostatecznie virtu. Nie ma świata w gotowej postaci to władza inicjuje jego kształty. Polityka powinna być oddzielona od moralności, jako coś od niej wcześniejszego. To władca kreuje reguły…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)