Przedstaw możliwości udziału stron i innych osób w posiedzeniu, podaj przykłady i procedurę postępowania w tym zakresie. Stronami postępowania karnego są ci jego uczestnicy, którzy działają w procesie we własnym imieniu, mając interes prawny w określonym rozstrzygnięciu o przedmiocie procesu. Są to zatem osoby, dla których postępowanie karne jest ich procesem, gdyż chodzi im o rozstrzygnięcie w przedmiocie odpowiedzialności zgodnie z reprezentowanym przez nich interesem prawnym. Stronami są zatem: Strony zasadnicze :
1. W postępowaniu przed sądem: oskarżyciel publiczny, oskarżyciel posiłkowy, oskarżyciel prywatny, powód cywilny i oskarżony.
2. W dochodzeniu i śledztwie : podejrzany i pokrzywdzony. Strony szczególne :
W postępowaniu karnym skarbowym występują jako strony (obok oskarżyciela publicznego i oskarżonego), odpowiedzialny posiłkowo i interwenient.
W obecnym k.p.k. pojawia się także podmiot, którego kodeks nie traktuje jak stronę, choć nadaje mu niektóre jej uprawnienia. Chodzi o osobę, którą można zobowiązać do zwrotu Skarbowo Państwa całości lub części uzyskanej przez nią, w wyniku cudzego przestępstwa, korzyści majątkowej (art. 52 k.k. i 416 k.p.k.); proces dotyczy zatem jej praw majątkowych. Podmiot ten zawiadamia się o rozprawie, może on korzystać z pomocy pełnomocnika i ma prawo- obok stron - do wnoszenia środków odwoławczych (art.425§ 1 k.p.k.). W istocie mamy tu do czynienia ze swoistą quasi-stroną postępowania karnego Strony czynne (ofensywne): Zalicza się tu strony występujące z żądaniem o rozstrzygnięcie w przedmiocie odpowiedzialności, a więc oskarżycieli i powoda cywilnego (a także interwenienta w procesie karnym skarbowym). Strony bierne (defensywne) : Za stronę bierną uznaje się osobę, przeciwko której żądanie to jest wysuwane, a więc o odpowiedzialności której ma się rozstrzygać (podejrzany, oskarżony, odpowiedzialny posiłkowo w procesie karnym skarbowym. Rozróżnienie to może być mylące, gdyż w istocie konstrukcja kontynentalnego procesu karnego, w tym i polskiego, gwarantuje wszystkim stronom aktywność w postępowaniu. Dla oskarżonego (podejrzanego) jest to jednak właściwie tylko prawo aktywności, gdyż nie musi on udowadniać swej niewinności; dla oskarżycieli i powoda cywilnego działanie aktywne jest już powinnością, jako że muszą oni udowodnić zasadność swych żądań, pod rygorem niekorzystnego dla nich rozstrzygnięcia (ciężar dowodu). Nie należy jednak ustalenia faktyczne (art.2§2 k.p.k.). Podział stron na czynne i bierne nie oznacza zatem, iż tylko te pierwsze wykazują aktywność w postępowaniu. Wskazuje jedynie, które ze stron z samej istoty ich stanowiska powinny być aktywne w toku procesu.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)