To tylko jedna z 10 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Mosty zadaszone
Mosty zadaszone były budowane już w średniowieczu. Przykładem takiego mostu był most w Lucernie z XIV wieku, który spłonął w 1999 roku (patrz rozdział 2, rys. 2.15), a także wiele innych. Z uwagi na niewielką trwałość słabo impregnowanego drewna obiekty te były wielokrotnie wymieniane, ale zachowywały swój pierwotny kształt. Mosty takie były budowane- także w wielu innych krajach europejskich, szczególnie na obszarze niemieckojęzycznym i w Skandynawii. Niestety nie znano wtedy jeszcze sposobów zabezpieczania się przed gniciem i pożarem. Dlatego tylko niewiele takich obiektów dotrwało do naszych czasów. Także działania wojenne przynosiły niepowetowane straty w tym zakresie. Podstawowym powodem budowania konstrukcji zadaszonych była chęć wydłużenia trwałości mostu poprzez zabezpieczenie konstrukcji nośnej przed działaniem czynników meteorologicznych. Drugim powodem było zapewnienie bezpiecznego użytkowania jezdni tj. utrzymania jej suchej, nie zaśnieżonej czy zalodzonej. Trzeba pamiętać, że w XIX wieku impregnowano drewno nasączając elementy drewniane olejem. Niestety podczas deszczu taka nawierzchnia stawała się bardzo śliska.
Także względy konstrukcyjne powodowały, że budowano zadaszenia w celu zwiększenia sztywności skrętnej konstrukcji mostu. Istotne były również uwarunkowania czysto użytkowe. Konie czy bydło było znacznie łatwiej przeprowadzić przez most zadaszony niż otwarty, bo nie widziały one płynącej pod nimi rzeki. Dźwigary były najczęściej kratownicowe typu X - pojedyncze bądź podwójne. Późniejsze rozwiązania zawierały także ściągi stalowe. Konstrukcja nośna pomostu była w postaci rusztu przykrytego nawierzchnią z desek. Piesi poruszali się wspólnie z pojazdami lub na wydzielonych chodnikach umieszczanych na wspornikach wystających na zewnątrz dźwigarów. Chodniki były także zadaszone, a krawędzie dachu podparte słupkami.
Dźwigary kratownicowe pozostawały otwarte bądź obudowywano je deskami tworząc coś w rodzaju tunelu. Jeśli most był długi to w tych ścianach projektowano okna.
Na rys. 5.37 przedstawiono jeden z najdłuższych, całkowicie obudowanych, niemieckich mostów drewnianych przez rzekę Weiße Elster w Wünschendorf. Ma on około 70 m długości. Powstał w 1786 roku. a w 1830 roku został odnowiony.
Na szczególne wyróżnienie wśród niemieckich mostów drewnianych zasługuje most przez Ren w Bad Säckingen na przejściu granicznym między Niemcami i Szwajcarią rys. 5.38. Obiekt powstał w 1843 roku. W trakcie eksploatacji kilkakrotnie ucierpiał z powodu pożarów, ale za każdym razem był odbudowywany. Całkowita długość mostu wynosi 206 m. Ma on siedem przęseł, przy czym rozpiętość niektórych z nich przekracza 30 m. Cechą charakterystyczną tego obiektu jest zmienna szerokość przęseł, wynosząca od 3,4 do 5,0 m. Poszerzenia występują na obszarach nad filarami.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)