To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Modele dystrybucji treści w sieci Nowe modele biznesowe w sieci Apple i iPod-Phone-Pad Amazon i Kindle Tradycyjne media w sieci Telefonia mobilna Modele dystrybucji treści w sieci Model pośredni - sprzedaż tradycyjnych nośników za pomocąinternetu, np. Merlin, Empik, CD Baby „Płać za ściągnięcie” lub „płać za dostęp” (pay-per-download, payper-access), np. iTunes, archiwum GW Subskrypcyjny (subscription), np. Rhapsody, The New York Times Reklamowy (ad-supported), np. We7, portale internetowe Oferty pakietowe, np. Nokia Comes with Music Produkcja partnerska, media społecznościowe, np. netaudio,dziennikarstwo społecznościowe, Wikipedia Model pośredni Model kupca (merchant model) - firmy zarabiają na sprzedaży produktów za pomocą internetu (handlu internetowym), co może być prowadzone w połączeniu z tradycyjną działalnością handlową lub wyłącznie w internecie. Funkcjonowanie serwisu przypomina działalność księgarni lub sklepu płytowego, z tym że produkty sprzedawane są w internecie; docierają natomiast do nabywców pocztą tradycyjną - są to produkty fizyczne Polskie przykłady: Merlin, Empik, Serpent.pl Przykład amerykański -CD Baby: 360 tys. artystów; ponad 3 miliony utworów w katalogu; 157 milionów USD wypłaconych artystom (stan na 31.12.2010 r.) Konwergencja skutkuje łączeniem tego modelu np. z modelem płać za ściągnięcie (pay-per-download). Model pośredni (w wariancie „model producenta”, zob. temat 4) Model producenta (manufacturing model) - firmy zarabiają na sprzedaży swoich produktów za pomocą internetu, co oznacza skrócenie kanału dystrybucji (ominięcie pośredników). Za pomocą internetu sprzedawane są produkty fizyczne, sprzedaż realizowana jest bezpośrednio przez wydawcę. Przykład polski: SP Records Przykład amerykański: Sub Pop Records Model ten służy przede wszystkim uniezależnieniu się od tradycyjnych dystrybutorów i detalistów Z reguły może być dowolnie łączony z innymi modelami, w szczególności z modelem kupca (np. gdy poza sprzedażą swoich wydawnictw dystrybuuje się produkty innych, mniejszych firm) Model „płać za ściągnięcie” lub „płać za dostęp” (pay-per-download, pay-per-access) Polega na sprzedaży produktów branży medialno-rozrywkowej „na sztuki” nabywca płaci za każdy ściągnięty utwór (lub za dostęp do niego w wariancie pay-per-access) Przykład: sklep iTunes - nabywcy mogą zakupić utwory w cenie od 0,69 USD do 1,29 USD Do 2009 r. utwory muzyczne chronione były systemem DRM, obecnie nie są, choć Apple dalej wykorzystuje format AAC (zamiast MP3 lub FLAC, które można odtworzyć na każdym sprzęcie)
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)