To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Model westminsterski, konsocjonalizm, demokracja konsensualna. Lijphart biorąc dwie zmienne - stopieni fragmentaryzacji kulturowej społeczeństwa (wysoki lub niski) - styl zachowań elit politycznych (rywalizacyjny lub konsensualny) otrzymał cztery kategorie demokracji : - rywalizacyjną odśrodkowo (rywalizacyjny styl elit i wysoki stopień fragmentaryzacji) Włochy i Francja (szczególnie IV Republika)
- rywalizacyjną dośrodkowo ( rywalizacyjny styl elit i niski -//- )
Wielka Brytania, USA
- konsocjonalną ( konsensualny styl elit i wysoki stopień fragmentaryzacji) Belgia, Holandia
- zdepolityzowaną (konsensualny styl elit i niski -//- )
Szwajcaria (była najbliżej tego stanu w 1968) Lijphart sformułował tezę która jest jego kredo : społeczeństwa homogeniczne (o niskim stopniu kulturowej segmentacji) właściwy jest model większościowy (westminsterski), społeczeństwa pluralistyczne ( z występującą subkulturową segmentacją, które wzajemnie się izolują) bardzie odpowiednie będzie modle konsensualny. Model westminsterski posiada cech - koncentrację władzy wykonawczej: w rękach jednopartyjnego i „czysto większościowego” gabinetu, - fuzję władzy: oznaczającą dominację gabinetu nad parlamentem, - zakłada skupienie niemal całej władzy ustawodawczej w rękach izby niższej, pozostawiając izbie wyższej głównie możliwość hamowania bądź opóźniania prac legislacyjnych, - system dwupartyjny: taki, w którym zdecydowaną większość głosów wyborczych zawłaszczają dwie wielkie partie, - system wyborczy oparty na zasadzie większościowej: (najczęściej większości względnej), co oznacza, że wybrany zostaje ten kandydat, który zyskał więcej głosów niż którykolwiek z jego rywali, - reguła unitarnej i scentralizowanej formy rządu, ograniczenie autonomii lokalnej, - „niepisana” konstytucja: i nieograniczona suwerenność parlamentu, - ograniczenie zakresu stosowania instytucji demokracji bezpośredniej: (referenda, inicjatywa ludowa, veto ludowe) A. Lijphart wypracował początkowo koncepcję demokracji konsocjonalnej (uzgodnieniowej), wynikającą z pytania, dlaczego trwały i stabilny reżim demokratyczny może funkcjonować także w krajach, w których społeczeństwa są głęboko podzielone etnicznie, językowo bądź religijnie.
Rozwiązania instytucjonalne uwzględniające swoistość struktury społeczeństwa. Należą do nich: 1. wielka koalicja: oznaczająca praktykę tworzenia koalicji parlamentarnych i rządowych z udziałem tak wielkiej liczby partii, jak tylko jest to możliwe,
2. wzajemne veto: którym dysponują wszystkie mniejszości,
3. proporcjonalny system wyborczy: ułatwiający dostęp do areny parlamentarnej nawet małym partiom politycznym,
4. zapewnienie tzw. małej autonomii: pozwalającej na załatwienie maksymalnej liczby spraw dotyczących poszczególnych mniejszości, w ich obrębie i siłami reprezentującymi je instytucji.
(…)
… to reżim polityczny, w którym, w miejsce czystej zasady większości, pojawia się „ograniczenie, rozproszenie oraz udział we władzy na wiele różnych sposobów”. Cechy demokracji konsensualnej: - szeroki udział partii politycznych we władzy wykonawczej poprzez tworzenie tzw. wielkich koalicji, - formalna i nieformalna separacja władzy, prowadząca do równowagi miedzy parlamentem i rządem (Szwajcaria…
… i nie terytorialny federalizm oraz decentralizacja uprawnień, - feudalizm terytorialny: oznacza podział władzy pomiędzy rząd centralny i pewną liczbę rządów regionalnych (stanowych, krajowych, kantonalnych itp.) - feudalizm nieterytorialny: wyraża się w tworzeniu instytucji służących do rozwiązywania problemów mniejszości wyróżnianych na innej zasadzie niż miejsce zamieszkania (Belgia - Rady Kultury…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)