To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Mistycy arabscy Algazel z Bagdadu (+1111) Współczesny św. Anzelmowi; autor dzieł: „Dążenia filozofów”, „Zniszczenie filozofów” . W filozofii widział błędy i dlatego zasługuje ona na potępienie. Mistyka, objawienie jest drogą poznania. Największymi błędami, jakie filozofia popełniła to te, które pozostają w sprzeczności z objawieniem. Żeby osiągnąć objawienie, trzeba przezwyciężyć zmysły, popędy a wolę i myśli skupić na samym Bogu.
Mistycyzm arabski - to prąd który powstał w pierwszych trzech wiekach istnienia islamu i szczególnie rozwinął się na terenie średniowiecznej Persji od XI - XIV wieku. Do dzisiaj istnieje w różnych formach na terenach islamskich. Mistycyzm określa się słowem „ sufizm ”, a jego wyznawców sufich. Najprawdopodobniej to słowo pochodzi od wyrazy „suf” - surowa wełna, bo sufich nosili płaszcze z surowej wełny na znak pokuty. Zachowały się liczne teksty sufickich, a całość tej doktryny jest trudno zrozumiała. Sufizm zawsze oznacza spekulację dotyczącą istoty Boga. Jest próbą wskazania dróg, które prowadzą do zjednoczenia z Bogiem. Ten prąd powstał i trwa w islamie, a niektóre teksty zabarwione są panteistyczną filozofią (poznanie prawdziwe stało się udziałem wybranych). Centralna idea sufizmu polegała na sugestii, że poznanie Boga jest ściśle indywidualne i możliwe dzięki własnym poszukiwaniom. Dlatego adept sufizmu musiał być niewolniczo podporządkowany przewodnikowi kierującemu poszukiwaniem Boga. To przekonanie spowodowało powstanie wielu szkół wokół kierowników. Niektóre trwają aż do dzisiaj, a inne, głownie w wyniku prześladowań, przestały istnieć.
Bóg w jakimś sensie jest immanentny. Należy Boga szukać we własnej jaźni, bo prawdziwe ostateczne poznanie jest utożsamiane z absolutem, którego część stanowi ludzka świadomość.
Wypowiedzi sufich zostały przekazane w przypowieściach, wieloznacznych wypowiedziach, wielu z nich było poetami. Jest tam bardzo silny nurt erotyczny, ale jest także obecny nurt hedonizujący, nie stroniący od szaleństwa, pijaństwa. Szczyt sufizmu to XI - XIII wiek. Reprezentatywnym przedstawicielem może być Dżalladin Rumi (+1279) pracował w mieście dobrze znanym z Pisma Świętego w Konium. Jest założycielem zakonu tańczących derwiszów. Filozofia żydowska W XIII wieku nadchodzi czas prześladowań filozofii przez władców arabskich. Filozofia znajduje sobie schronienie u Żydów w Hiszpanii i południowej Francji.
Ibn Gabirol (+1058) Mylony z Awerroesem; scholastycy uważali go powszechnie za Araba; autor traktatu: Fons vitae (źródło życia). Największy neoplatończyk wśród Żydów.
Wszystkie byty oprócz Boga złożone są z materii i formy, i to jest strukturalna różnica między Bogiem a stworzeniem. Nawet substancje duchowe są złożone z duchowej materii. Ta duchowa substancja jest zasadą jednostkowienia zmiany. Świat wypływa z pierwszego stwórcy za pośrednictwem woli (emanacja). Są trzy zasady bytu: materia + forma, wola, pierwszy byt. Czy wolę można utożsamić z Bogiem? Podtrzymuje byty, ale jest niepoznawalną tajemnicą. Neoplatoński świat jest światem, który chce Jahwe.
(…)
… materii przez czyste inteligencje. Człowiek złożony z duszy i ciała posiada tylko intelekt bierny, a czynny to jedna z inteligencji, która wyemanowała ze świata, sfery księżycowej. Z czynnym człowiek łączy się po śmierci. Zabiegać o zbawienie to wzbogacać swój intelekt praktykując filozofię. W kosmologii uważa, że świat jest stworzony przez Boga, nie jest odwieczny, nie da się tego dowieść…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)