To tylko jedna z 10 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Metoda produkcji i funkcja produkcji, efektywność
produkcji
Metoda (technologia) produkcji: pewien sposób połączenia (kombinacja) różnych nakładów
różnych czynników produkcji
np. 10 sztuk dobra wyprodukujemy a) przy nakładzie 20 roboczogodzin pracy + 2 maszyny (jakąś
metodą pracochłonną), b) 20 roboczogodzin pracy + 3 maszyny lub c) 5 roboczogodzin + 10 tys. zł
(jakąś metodą kapitałochłonną)
Metoda (technologia) wytarzania jest technicznie efektywna, jeśli nie istnieje żadna inna metoda
wytworzenia danej ilości produkcji, która zużywa mniej jednego czynnika produkcji i nie więcej
innego czynnika
z metod a) i b) efektywna technicznie jest a)
Funkcja produkcji mikroekonomiczna (TPP: total physical product) = zbiór wszystkich
technicznie efektywnych metod produkcji do wyprodukowania różnych ilości dobra, postać
funkcji czasem określana w skrócie myślowym „technologią”
np. funkcje fizycznej produkcji: Q = TPP = f1(K,L) = 3K+L2 lub Q = TPP = f2(K,L) = K0,3*L0,7 gdzie K
to ilość zaangażowanego kapitału a L ilość siły roboczej
Dana metoda (technologia) produkcji (spośród technicznie efektywnych) jest ekonomicznie
efektywna, jeśli minimalizuje sumaryczny koszt wykorzystania czynników produkcji przy
określonej dla tej ilości produkcji efektywnej technicznie metodzie wytwarzania, i kosztu
całkowitego wytworzenia tej ilości
czyli spośród wszystkich kombinacji czynników dających w efekcie Q=10 (czyli spełniających
równanie 10 = f(K,L), wybieramy tę, która będzie najmniej kosztowała, czyli tę która da min (TC =
f(K,L)
Funkcja produkcji: izokwanty, efektywność techniczna
Izokwanta to krzywa łącząca ze sobą wszystkie możliwe technicznie
(efektywne technicznie) kombinacje czynników produkcji dające taki
sam poziom fizycznej produkcji (TPP ~Q).
Kształt izokwant wynika z prawa malejących przychodów krańcowych:
przy zmniejszaniu nakładów jednego czynnika produkcji (np. L) przy jego
dużym poziomie, jednostkowy (krańcowy) spadek produktywności jest
niewielki, więc dla skompensowania go (aby zachować taki sam poziom
produkcji) trzeba zwiększyć nakłady drugiego czynnika produkcji (np. K),
z jego niskiego poziomu (duża produktywność krańcowa) , o jeszcze
mniejszą wielkość. Przy kolejnych poziomach nakładów L i K
produktywność jednostek L, z których należy zrezygnować dla zachowania
poziomu produkcji, jest coraz większa, a krańcowa produktywność K -
coraz mniejsza, więc spadek L będzie coraz mniejsza, a wzrost K coraz
(…)
… okrągłe pokazują, że istnieje pewien maksymalny poziom
produkcji (w ogóle) przy danej technologii i zastosowaniu określonych
czynników produkcji, którego nie da się przekroczyć zwiększając albo
zmniejszając nakład któregokolwiek czynnika.
Nachylenie stycznej K0L0 do izokwanty TPP=1 (dokładniej tangens kąta α)
wyraża krańcową stopę technicznej substytucji nakładów: MRTS
(wartość bezwzględna…
… nie wymaga zwiększenia nakładu czynników produkcji.
Przyczyną wzrostu produkcyjności są różnego rodzaju usprawnienia organizacyjne.
Zwiększenie produkcji następuje bez zwiększenia ilości zużywanych czynników
produkcji.
endogeniczny postęp techniczny jest wynikiem tworzenia nowych czynników produkcji
związanych z wzrastającym nakładem kapitału. Koniecznym warunkiem tego postępu
jest wzrost ilości kapitału…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)