To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Mieszko I - książę Polan i pierwszy historycznie poświadczony (choć niekoronowany) władca Polski z dynastii Piastów. Rządził w latach ok. 960-992, przyjmując w roku 966 chrzest Polski z rąk czeskich przyczynił się do zjednoczenia ziem polskich plemion i zapoczątkowania polskiej państwowości. Początki państwa polskiego Słowianie, zaliczani do ludów indoeuropejskich, przybyli na tereny wokół dorzeczy Wisły, Warty i Sanu ok. II roku n.e. Do X wieku opanowali szerokie terytoria między rzeką Łabą na zachodzie a Wołgą na wschodzie oraz między Bałtykiem na północy i Morzem Czarnym na południu. Z tego względu dokonano podziału plemion słowiańskich na następujące grupy: Słowianie Zachodni (plemiona polskie, wieleckie, serbołużyckie, czeskie i słowackie), Słowianie Wschodni (plemiona ruskie) i Słowianie Południowi (plemiona słoweńskie, serbskie i chorwackie). W X wieku plemiona polskie rozciągały się od Bałtyku po Karpaty, a granice między nimi stanowiły naturalne przeszkody geograficzne, jak rzeki czy puszcze. Dlatego w tamtym okresie wyróżniamy następujące plemiona polskie: Wiślanie i Mazowszanie nad Wisłą, Polanie nad Wartą, Pomorzanie nad Bałtykiem oraz plemiona śląskie nad Odrą. Dwa z nich, Wiślanie i Polanie, utworzyły już w IX wieku państwa plemienne, jednak pierwsza historyczna relacja na temat władcy Polan - księcia Mieszka pochodzi dopiero z roku 963 i opowiada o walkach, które toczył Mieszko z plemieniem Wieletów. Polityka wewnętrzna Mieszka I Mimo iż kroniki Galla Anonima wymieniają przodków Mieszka I - Leszka, Siemowita i Siemomysła jako panujących w Gnieźnie, to jednak dopiero książę Mieszko I uznany został za historycznie pierwszego, choć niekoronowanego władcę Polski. Proces jednoczenia polskich ziem za Mieszka I odbywał się drogą podboju i podporządkowania pokonanych plemion słowiańskich. W momencie chrztu Polski w roku 966 Mieszko I panował na ziemiach Wielkopolski, Kujaw, Mazowsza i częściowo Pomorza, o które walczył z plemionami niemieckimi i wieleckimi. Dopiero dzięki zwycięstwu w bitwie pod Cedynią w roku 972 Mieszko podporządkował sobie Pomorze Zachodnie, a pod koniec życia przyłączył jeszcze do Polski Śląsk. Centrum władzy skupione było na ziemiach należących do Polan, a głównymi grodami pozostawały Poznań, Giecz i Ostrów Lednicki, leżące niedaleko gnieźnieńskiej stolicy. Ocenia się, iż państwo Mieszka I liczyło około miliona mieszkańców, jednak zaludnienie ze względu na przeszkody naturalne było nierównomierne i skupione głównie w dolinach wielkich rzek, gdzie żyzne gleby umożliwiały rozwój rolnictwa.
Polityka zewnętrzna Mieszka I Mieszko I przez cały okres swych rządów dał się poznać jako władca dążący do niezależności politycznej. A przede wszystkim uniknąć chciał bezpośredniego uzależnienia od Cesarstwa Niemieckiego. Z niemieckimi plemionami toczył
(…)
… o Pomorze Zachodnie, zdobyte wreszcie w roku 972 po zwycięskiej bitwie pod Cedynią. Ówczesny cesarz niemiecki - Otton I przejawiał tendencje uniwersalistyczne i postawił sobie za cel podporządkowanie sobie plemion słowiańskich. Miało się to dokonać poprzez chrystianizację Polski za pośrednictwem duchowieństwa niemieckiego, które utworzyło swoje placówki misyjne na pograniczu niemiecko-słowiańskim…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)