• WOJNA JOM KIPPUR 1973 r.
Wojna Izraela z koalicją Egiptu i Syrii w 1973 roku (znana także jako wojna październikowa lub wojna ramadanowa; hebr. יום הכיפורים, Milkhemet Yom HaKipurim, arab. حرب تشرين, ħarb Tishrin), trwająca od 6 do 22/24 października. Wojna rozpoczęła się w dniu żydowskiego święta Jom Kippur, od zaskakującego uderzenia połączonych sił Egiptu i Syrii. Najechały one Półwysep Synaj i Wzgórza Golan, które pozostawały w posiadaniu Izraela od 1967 roku, od czasu wojny sześciodniowej.
Egipcjanie i Syryjczycy posuwali się naprzód przez pierwsze 48 godzin inwazji, później jednak szala przechyliła się na korzyść Izraela. W drugim tygodniu wojny, Syryjczycy zostali wyparci z całego terytorium Wzgórz Golan. Na Synaju Izraelczycy uderzyli w przerwę pomiędzy dwiema armiami, którze przekroczyły Kanał Sueski (gdzie znajdowała się dawna linia przerwania ognia), co spowodowało odcięcie tych oddziałów od zaopatrzenia z kraju.
Działania wojenne
Egipt i Syria podjęły próbę odzyskania siłą terytorium znajdującego się pod izraelską okupacją. Ich armie przypuściły skoordynowany atak 6 października 1973 r., w czasie muzułmańskiego święta Ramadan, które zbiegło się w tym roku z żydowskim świętem Jom Kippur. Siły syryjskie zaatakowały fortyfikacje na Wzgórzach Golan, natomiast siły egipskie - fortyfikacje wzdłuż Kanału Sueskiego i na Półwyspie Synaj. Oddziały te zadały armii izraelskiej ciężkie straty. Jednak po ponad dwóch tygodniach walk i uruchomieniu amerykańskiego mostu powietrznego z dostawami materiałów wojskowych, Izrael odepchnął siły arabskie na ich pozycje wyjściowe.
Epilog
22 października ogłoszono zawieszenie ognia, ale zaufanie opinii publicznej w Izraelu zostało nadszarpnięte - kraj okazał się nieprzygotowany na niespodziewany atak i niezdolny do szybkiego odparcia go. Za brak przygotowania obwiniono ministra obrony Mosze Dajana i zażądano jego rezygnacji. Przewodniczący Sądu Najwyższego powołał komisję do zbadania postepowania dowództwa w czasie wojny. Komisja zaleciła rezygnację szefa sztabu, ale zrezygnowała z oceny Dajana. Prasa i opinia publiczna potępiły go jednak, a po uroczystym pogrzebie wojskowym ofiar wojny, w czasie którego rodzice zabitych żołnierzy nazwali go mordercą ich synów, Dajan złożył w 1974 r. swą rezygnację premier Goldzie Meir.
W Egipcie i Syrii wojnę uznano za zwycięstwo. Nieprzenikniona linia obronna Bar Lev została przełamana, lotnictwo izraelskie poniosło ciężkie straty, a mit o niezwyciężoności izraelskiej armii został rozbity na Półwyspie Synaj i Wzgórzach Golan. Izraelczycy zostali zmuszeni do rezygnacji z niektórych wcześniejszych zdobyczy terytorialnych w drodze serii umów z Syrią i Egiptem, którym patronował amerykański sekretarz stanu
(…)
… izraelskie poniosło ciężkie straty, a mit o niezwyciężoności izraelskiej armii został rozbity na Półwyspie Synaj i Wzgórzach Golan. Izraelczycy zostali zmuszeni do rezygnacji z niektórych wcześniejszych zdobyczy terytorialnych w drodze serii umów z Syrią i Egiptem, którym patronował amerykański sekretarz stanu Henry Kissinger, aczkolwiek nie zawarto jeszcze szeroko zakrojonego paktu pokojowego…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)