To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Konflikty Arabsko - Izraelskie Przyczyny konfliktów Arabsko - Izraelskich Podczas I wojny światowej Anglia i Francja poparły arabskie dążenia niepodległościowe, lecz nie zostały one zrealizowane. W wyniku podziałów mandatów przez Ligę Narodów Anglia obejmuje rządy mandatowe w Palestynie, Transjordanii i Iraku, Francja w Libanie i Syrii. W 1917r . brytyjski minister spraw zagranicznych Arthur Balfour ogłasza deklaracja, która wzywała do powrotu żydów do Palestyny. W dwudziestoleciu międzywojennym na Bliski Wschód przybywa coraz więcej ludności żydowskiej. Patronat nad nimi objęła Światową Organizacja Syjonistyczna ( 1897 ). Twórcą idei syjonistycznej był T.Herzl , który w Kongresie Syjonistycznym w Bazylei zaproponował dążenie do utworzenia państwa żydowskiego w Palestynie. W 1918r. Arabowie stanowią 70% ludności obszaru dawnego Izraela. Prześladowania w Europie spowodowały jeszcze większy napływ izraelitów, co zaogniło stosunki arabsko-izraelskie.
Gdy 14 maja 1948 powstało niezależne państwo Izrael konflikt żydowsko-arabski w Palestynie przeobraził się w konflikt izraelsko-arabski, który swoim zasięgiem objął teren całego Bliskiego Wschodu i jest jednym z najtrudniejszych do rozwiązania konfliktów na świecie. Główną przyczyną było utworzenie przez Zgromadzenie Ogólne ONZ ( 29 listopada 1947 ), w części brytyjskiego terytorium mandatowego, niepodległego państwa żydowskiego i nieakceptowanie podziału Palestyny na część arabską i żydowską przez arabską ludność Palestyny oraz rządy innych państw arabskich.
Strony kon fliktu Izrael Liga Państw Arabskich : Egipt Syria Jordania Irak Arabia Saudyjska Jemen Liban I wojna Izraelsko -A rabska : Palestyńska I wojna izraelsko-arabska ( 15 maj 1948 - 7 stycznia 1949 ) wybuchła, gdy Dand Ben Gurion ogłosił decyzję o powstaniu Izraela Arabowie ruszyli do ataku. Wojska egipskie, syryjskie, jordańskie, palestyńskie, libańskie, irackie i saudyjskie wkroczyły na teren byłego brytyjskiego terytorium mandatowego, zajmując południową i wschodnią Palestynę oraz część Jerozolimy.
Kraje te nie uznając ONZ-towskiego podziału Palestyny pragnęły zniszczyć nowopowstałe państwo żydowskie. Siły izraelskie słabsze liczebnie, ale dobrze zorganizowane i wyszkolone, wyparły arabskie wojska. W 1949 podpisano porozumienia rozejmowe między walczącymi stronami. Izrael poszerzył swoje terytorium w stosunku do obszaru przyznanego przez ONZ o zachodnią Galileę , zachodni Negew i część Jerozolimy. Pod kontrolą Transjordanii pozostał Zachodni Brzeg Jordanu , a Egipt zachował pozycję w Strefie Gazy .
(…)
…. We wrześniu 1955 Egipt zamknął cieśninę Tiran dla żeglugi izraelskiej. 26 lipca 1956 Naser podjął decyzje o nacjonalizacji Kanału Sueskiego, co ugodziło w interesy Francji i Anglii. We wrześniu miały miejsce tajne rozmowy francusko-brytyjskie, a w październiku francusko-brytyjsko-izraelskie, podczas których opracowano plan wspólnego uderzenia na Egipt. 29 Października wojska izraelskie niespodziewanie…
… Izraelczyków silne zgrupowanie wojsk egipskich w strefie Gazy. 5 listopada Izraelczycy osiągnęli Kanał Sueski, wstrzymując dalsze działania. Oddziały brytyjsko-francuskie pomaszerowały na Suez.
Postępowanie Brytyjczyków i Francuzów spotkało się z krytyka nie tylko ONZ, ale także Stanów Zjednoczonych, Kanady i wielu państw należących do Brytyjskiej Wspólnoty Narodów. Pod presja społeczności międzynarodowej…
…, otwierając sobie drogę do Damaszku. 10 Czerwca o godz. 18: 30 po interwencji ONZ działania wojenne ustały. Wojna sześciodniowa skończyła się druzgocącym zwycięstwem Izraela. Zdobył on strefę Gazy, półwysep Synaj, Zachodni Brzeg Jordanu, Jerozolimie i wzgórza Golan. Strefa Gazy i Zachodni Brzeg Jordanu uznane zostały przez ONZ za terytoria okupowane przez Izrael.
IV wojna Izraelsko - Arabska: wojna Jom…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)