To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Obecnie bezpośrednio w konflikt zaangażowane są Izrael, Liban, Syria, a także Autonomia Palestyńska. W przeszłości były to tez Egipt i Jordania, jednakże państwa te podpisały traktaty pokojowe z Izraelem (Egipt 26 marca 1979, Jordania 26 października 1994).
Proces pokojowy z Egiptem
1 września 1975 doszło do zawarcia izraelsko-egipskiego porozumienia w sprawie Półwyspu Synaj. Na jego mocy Izrael przeprowadził częściowe wycofanie swoich wojsk na odległość 70 km na wschód od Kanału Sueskiego. W zamian Egipt obiecał złagodzić bojkot ekonomiczny oraz umożliwić żeglugę po Kanale Sueskim statkom handlowym wiozącym towary do lub z Izraela. Te pierwsze kroki dobrej woli uruchomiły cały proces pokojowy pomiędzy Izraelem a Egiptem.
I Porozumienie Camp David zostało podpisane 18 września 1978 roku przez egipskiego prezydenta Anwara Sadata i izraelskiego premiera Menachema Begina. Podpisanie porozumienia nastąpiło po 12 dniach tajnych negocjacji prowadzonych w rządowym ośrodku wypoczynkowym Stanów Zjednoczonych w Camp David. Dwa izraelsko-egipskie porozumienia zostały podpisane w Białym Domu w obecności prezydenta Jimmy Cartera. Porozumienia doprowadziły do zawarcia w 1979 traktatu pokojowego pomiędzy Izraelem a Egiptem.
Zawarte porozumienia
18 września 1978 podpisano dwa izraelsko-egipskie porozumienia:
Podstawy dla Pokoju na Bliskim Wschodzie - składało się z trzech części. Pierwsza część tworzyła podstawy dla przyszłych negocjacji w sprawie utworzenia palestyńskiego samorządu w Strefie Gazy i Zachodnim Brzegu Jordanu. Zostały one później odmiennie zinterpretowane przez Izrael, Egipt i Stany Zjednoczone tworząc liczne nieporozumienia. Druga część tworzyła podstawy pod zawarcie porozumienia pokojowego między Izraelem a Egiptem. Trzecia część tworzyła zasady, które powinny być stosowane w kontaktach Izraela z arabskimi sąsiadami.
Podstawy dla Traktatu Pokojowego między Egiptem a Izraelem - tworzyło podstawę do traktatu pokojowego, który został podpisany 6 miesięcy później. Porozumienie rozstrzygało przyszłość Półwyspu Synaj, z którego Izrael zgodził się wycofać w ciągu trzech lat wszystkie swoje wojska. Z Synaju mieli zostać ewakuowani wszyscy żydowscy osadnicy (około 4,500 ludzi). W zamian Egipt zgadzał się na nawiązanie normalnych stosunków dyplomatycznych z Izraelem, uznając tym samym prawo do istnienia państwa Izrael. Egipt gwarantował również swobodną żeglugę izraelskich statków przez Kanał Sueski i inne drogi wodne, takie jak Cieśniny Tirańskie. Postanowiono ograniczyć siły wojskowe: izraelskie w odległości do 3 km od granicy egipskiej oraz egipskie w odległości 30 km od granicy izraelskiej.
Zawarte porozumienia były powiązane z gwarancjami Stanów Zjednoczonych udzielenia Izraelowi i Egiptowi wielomiliardowych dotacji. Egipt od 1979 do 1997 otrzymywał 2 mld USD rocznie. Dodatkową pomocą była modernizacja egipskich sił zbrojnych, które stały się jednymi z największych na Bliskim Wschodzie. Natomiast Izrael otrzymywał 3 mld USD rocznie. Dodatkową pomoc stanowiło wybudowanie przez Stany Zjednoczone dwóch baz sił powietrznych na pustyni Negew.
(…)
…, które Jordańczycy wydzierżawili żydowskim osadnikom. Jordania zobowiązała się nigdy nie wpuszczać na swoje terytorium wojsk irackich. Izrael obiecał dzielić się z wodą Jordanu i zapowiedział budowę kanału łączącego Morze Martwe z Zatoką Akaba. Król Hussein utrzymał zwierzchnictwo Jordanii nad Wzgórzem Świątynnym w Jerozolimie, może więc nadal wyznaczać wielkiego muftiego i zarządzać meczetami Jerozolimy…
… - fundament procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie i podstawa prawna istnienia Autonomii Palestyńskiej.
Rozmowy izraelsko-palestyńskie, które ostatecznie doprowadziły do zawarcia porozumień, mogły się rozpocząć po zakończeniu pierwszej wojny w Zatoce Perskiej w 1991.
Autonomia Palestyńska została ustanowiona w 1994 roku w wyniku porozumień z Oslo na okres 5 lat - do czasu ostatecznego porozumienia…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)