Instrumenty wspólnej polityki zagranicznej - instrumenty ramowe, strukturalne, handlowe, o stowarzyszeniu; ; instrumenty regulacyjne; środki antydumpingowe; instrumenty wymuszania - mają charakter sankcji negatywnych np. sankcje na państwo łamiące prawa człowieka; nie mają szczebla - często towarzyszy im wspólne decydowanie w I filarze UE np. sankcję nałożone na Bośnię; nie ma to jednak zbytniego sensu, ponieważ państwo, którego dotyczy sankcje nie pyta czy decyzja zapadła czy zapadła za pomocą większością kwalifikowaną albo; zresztą z punktu widzenia świata nie ma większego znaczenia czy działania podejmowane są przez Unię na podstawie Traktatu o WE (w procedurze głosowania większościowego), czy w wyniku jednomyślnych decyzji w filarach II i III. Wpływ międzynarodowy Unii mierzy się natomiast skutkami jej działań, a nie różnymi procedurami głosowania. Adresaci decyzji unijnych oceniają je merytorycznie, a nie pod względem ich wypracowywania. Działania Unii podejmowane w np. w drodze głosowania kwalifikowanego większością głosów na forum Rady czy międzyrządowe decyzje o nałożeniu sankcji ekonomicznych podejmowane przez państwa członkowskie w ramach Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa są prawnie wiążące i postrzegane przez państwa trzecie jako działania Unii.
Drugi filar UE obejmuje Wspólną Politykę Zagraniczną i Bezpieczeństwa (WPZiB), która zastąpiła dotychczasową Europejską Współpracę Polityczne. Kwestie dotyczące WPZiB zostały uregulowane w Tytule V Traktatu o UE podpisanym w Maastricht 7 lutego 1992 r.; Traktat z Maastricht poprzestawiał UZE - rzeczywiste miejsce w II filarze i jest budowanie UZE; dawne przejęte przez misje petersberskie oraz zarządzanie kryzysowe
Instrumenty WPZiB - od Lizbony zmieniły się: zasady i ogólne wytyczne określane przez Radę Europejską; wspólne działania podejmowane przez Radę Unii Europejskiej; wspólne; systematyczna współpraca między państwami członkowskimi; wspólne stanowiska należące do Rady Unii Europejskiej
Nowe nazewnictwo od czasu wprowadzenia traktatu lizbońskiego: ogólne wytyczne określane przez Radę Europejską; decyzje - mogą określać działania, stanowiska i zasady wykonywania decyzji oraz wzmocnienie współpracy między państwami.
Procedury podejmowania decyzji w ramach WPZiB - nie ma głosowania ważonego; decyzje zapadają zgodnie z zasadą 1 państwo= 1 głos; występuje konstruktywne prawo weta; jeśli jakiś kraj nie zgadza się to może się wstrzymać od głosu i sprawa toczy się dalej i od się do posiedzenia Rady Europejskiej i decyzja zapada poprzez jednogłośne decydowanie; w obrębie drugiego filara mamy do czynienia z procedurą międzyrządową, a nie wspólnotową która często powoduje brak powodzenia idei WPZiB; stała współpraca koordynacyjna w ramach rządów.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)