Metodyka zajęć hipoterapeutycznych dla dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym Hipoterapia jest jedną z metod terapeutycznych, które wykorzystuje się w usprawnianiu dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym. W metodzie tej nie ma większych ograniczeń co do rodzaju porażenia oraz wieku dziecka, a dzięki specyficznym właściwościom ruchu konia przynosi ona bardzo dobre efekty w pracy nad kształtowaniem reakcji równoważnych, obniżaniem napięcia spastycznego, przygotowaniem dzieci do chodzenia. W artykule przedstawiono wiele praktycznych wskazówek dotyczących zasad i metod prowadzenia zajęć hipoterapeutycznych. Oprócz ogólnych zasad obowiązujących podczas ćwiczeń omówiono organizację zajęć, użycie sprzętu specjalnego, sposoby pracy z koniem oraz przedstawiono przykładowe ćwiczenia wykorzystywane w hipoterapii. Słowa kluczowe: mózgowe porażenie dziecięce, hipoterapia, metodyka prowadzenia zajęć.
Hipoterapia, choć powoli zdobywa sobie coraz większą popularność, nie jest w Polsce jeszcze zbyt powszechnie stosowana. Nie dla wszystkich w pełni jasne są jej walory terapeutyczne i rehabilitacyjne oraz nie zawsze znana jest metodyka, która jak w każdej metodzie terapeutycznej, ma swoje specyficzne zasady i założenia. Hipoterapia wykorzystywana jest w leczeniu wielu jednostek chorobowych i mogą z niej korzystać zarówno dzieci, jak i dorośli. Chcemy zaprezentować możliwości wykorzystania tej metody w rehabilitacji mózgowego porażenia dziecięcego. Od momentu kiedy po raz pierwszy opisano mózgowe porażenie dziecięce (m.p.d.), powstało i rozwinęło się wiele metod usprawniania dzieci z tym zespołem. Jednak ich wielość jest również dowodem na to, że żadna z nich nie jest doskonała. Wynika to z faktu, iż m.p.dz. charakteryzuje się bardzo zróżnicowanym obrazem anatomopatologicznym oraz zmiennym nasileniem objawów. Z tego powodu stosowanie jednej tylko metody podczas leczenia usprawniającego okazuje się często niewystarczające. Objawy m.p.dz. narastają lub ustępują z wiekiem powodując zmiany w możliwościach rozwojowych dziecka. Konieczność podążania za tymi zmianami dyktuje dobór odpowiednich metod. Do kryteriów, według których wybór następuje należą m.in.: wiek dziecka, jego stan motoryczny, stan psychiczny, możliwość nawiązania kontaktu z dzieckiem, choroby towarzyszące, chęć rodziców do współpracy. Obok metod podstawowych, zajmujących się kształtowaniem prawidłowego rozwoju ruchowego, co w najwcześniejszym okresie życia jest niezwykle istotne, istnieje wiele metod towarzyszących, dzięki którym możliwy jest wielokierunkowy rozwój dziecka. Jedną z takich metod, która uzupełnia i wzbogaca kompleksową rehabilitację, jest hipoterapia. Cele i założenia terapii Celem terapii dziecka z m.p.dz. jest hamowanie przetrwałych odruchów patologicznych, torowanie odruchów fizjologicznych, normalizacja napięcia mięśniowego, poprawa koordynacji ruchowej, stymulacja rozwoju psychofizycznego i społecznego. Hipoterapia stwarza warunki sprzyjające osiąganiu tych celów.
(…)
… ludzkiego obniżaniem się raz jednej, raz drugiej strony miednicy. Naprzemienne wysuwanie nóg konia jest źródłem mchów rotacyjnych miednicy jeźdźca, również obecnych podczas chodu człowieka. Podobnie jak w czasie prawidłowego chodu, posuwający się do przodu koń powoduje, że na dziecko działa siła nośna, a przy skrętach także sita odśrodkowa i dośrodkowa. Takie warunki biomechaniczne pozwalają na trening tułowia w sytuacji typowej dla chodu z odciążeniem stawów biodrowych i nóg (odciążenie stóp jest bardzo istotne dla dzieci z przetrwałym odruchem podparcia). Podczas hipoterapii mamy ogromne możliwości stopniowania i różnicowania bodźców równoważnych. Samo utrzymanie się na koniu wymaga odnajdywania, traconej z każdym jego krokiem, równowagi. Zmiany kierunku jazd, zatrzymanie się, ruszanie…
… 1986. Kalinowski J.. Żukowska Z.: Metodyka wychowania fizycznego. PZWS, Warszawa 1969. Moliere S.: Metodyka wychowania fizycznego w przedszkolu. „Sport i Turystyka", Warszawa 1971. Strauss I.: Hipoterapia. Neiirofizjoli>f;iczna gimnastyku lecznicza na koniu. Wyd. Fundacja Na Rzecz Rozwoju Rehabilitacji Konnej Dzieci Niepełnosprawnych „Hipoterapia", Kraków 1996. Teichmann-Engel B.: Therapeutic ridinf…
…, wzrok. W zależności od stanu dziecka terapeuta zapewnia odpowiednią asekurację. Do prowadzenia konia wymagana jest trzecia osoba. Zajęcia powinny rozpoczynać się od uzyskania przez dziecko prawidłowego dosiadu. Podczas zajęć na ujeżdżalni lub ringu należy kilkakrotnie zmieniać kierunek jazdy. Czas i rodzaj prowadzonych ćwiczeń zależny jest od stanu funkcjonalnego oraz możliwości ruchowych…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)