To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
METODY WYZNACZANIA WSPÓŁCZYNNIKA FILTRACJI: Wzory empiryczne, tabele i wykresy pozwalają na określenie wartości przybliżonej. Wyniki uzyskane różnymi wzorami mogą różnić się między sobą i jednocześnie różnią się od rzeczywistych wartości współczynnika filtracji. W metodzie tej konieczna jest znajomość danych dotyczących składu granulometrycznego skały, kształtu ziaren i porowatości. Wybór wzoru powinien być uzależniony od charakteru skały i uwzględniać warunki stosowalności wzorów. Najczęściej stosowane wzory to: Hazena, Slichtera, Seelheima. Metody laboratoryjne zasada działania większości przyrządów przepływowych do wyznaczania współczynnika filtracji opiera się na schemacie zastosowanym przez Darcy: ilość wody przepływającej w jednostce czasu przez dowolny przekrój w utworach porowatych zależy od wielkości spadku hydraulicznego, powierzchni przekroju i współczynnika filtracji Q = k * J * F czyli: jest to pomiar ilości wody, która w jednostce czasu przesącza się przez próbkę skały o określonej wysokości (umiejscowioną w specjalnym aparacie) przy określonej różnicy ciśnień. Powszechnie stosuje się też inną metodę opierającą się na prędkości opadania zwierciadła wody wypływającej z rurki pomiarowej. Laboratoryjne metody wyznaczania współczynnika filtracji stosowane są przede wszystkim dla filtracji pionowej. -filtracja pozioma – związana jest z przepływem wody przy stosunkowo niewielkich gradientach hydraulicznych ( zwykle 0,01) a droga, którą woda pokonuje jest długa. Ocena warunków filtracyjnych związana jest z możliwością eksploatacji warstw wodonośnych -filtracja pionowa – ma miejsce przez utwory półprzepuszczalne, gdzie gradienty hydrauliczne wymuszające filtrację mogą być nawet o kilka rzędów większe a droga filtracji odpowiada miąższości utworów półprzepuszczalnych. Ocena warunków filtracyjnych związana jest tu z ocena stopnia izolacji warstwy wodonośnej i jej zabezpieczenia przez zanieczyszczeniami. Do badań laboratoryjnych stosuje się próbki gruntów o nienaruszonej strukturze (NNS), które umieszcza się w specjalnych aparatach (permeametrach). Ze względu na charakter filtracji i zasadę działania wyróżnia się aparaty: 1. zmiennogradientowe – mierzy się tempo opadania zwierciadła wody, tzn. przy znanej wysokości próbki (Δl) i początkowym stanie zwierciadła wody (Ho) określa się czas (t) jaki upłynął gdy zwierciadło obniżyło się o s (edometr, rurka Kamińskiego, stanowisko FLOW-PUMP) 2. stałogradientowe - dokonuje się pomiar natężenia filtracji Q, róznicy ciśnienia ΔH i długości
(…)
… próbnego pompowania, które przeprowadza się na 3 poziomach
dynamicznych przy trzech kolejno wzrastających po sobie wydatkach.
Ilość wody pompowanej na I poziomie ustala się w zależności od wyników pompowania
wstępnego, które przeprowadza się po wykonaniu otworu wiertniczego. Ilość ta nie może
przekraczać 1/3 zdolności pompy i 1/3 dopuszczalnej przepustowości otworu, która zależy od
długości i średnicy…
…. Może być
on więc różny w różnych punktach warstwy lub zmieniać się w różnych kierunkach.
Najczęściej stosuje się metodę próbnego pompowania, które przeprowadza się na 3 poziomach
dynamicznych przy trzech kolejno wzrastających po sobie wydatkach.
Ilość wody pompowanej na I poziomie ustala się w zależności od wyników pompowania
wstępnego, które przeprowadza się po wykonaniu otworu wiertniczego. Ilość…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)