Metody wyznaczania stateczności skarp Metoda BISHOPA :
Metoda ta jest pewna modyfikacja metody Felleniusa polegająca na innym określaniu wskaźnika bezpieczeństwa i odmiennym sposobie określania sił działających na bokach każdego bloku. W metodzie tej przyjmuje się, że działające na boczne ściany wydzielonych bloków są poziome. Wskaźnik bezpieczeństwa F określa się jako stosunek wytrzymałości na ścinanie τf do rzeczywistych naprężeń ścinających w podstawie paska a w przypadku całego zbocza jako stosunek momentów utrzymujących zbocze w równowadze Mu do momentów wywołujących poślizg Mo. Siłę N wyznacza się wychodząc z równowagi sił działających na każdy blok .
Wzór na wskaźnik F uproszczoną metoda Bishopa Ponieważ wsp. pewności występuje po obu stronach równania ( nie wiem gdzie ale tak jest napisane ) należy go wyznaczyć metoda kolejnych przybliżeń. W praktyce inżynierskiej stosuje się uproszczoną metodę Bishopa, gdyż dokładne rozwiązanie jest dość skomplikowane. Ze względy na przyjęcie uproszczonych założeń wyznaczone wartości N' i F nie są zbyt dokładne ale wystarczająco dokładne by stosować je w praktyce.
Metoda TAYLORA:
Metoda polega na wprowadzeniu pojęcia wskaźnika stateczności N wyrażonego wzorem Znając wartość Ф i nachylenie skarpy α , określa się z monogramu wartość wskaźnika stateczności Nmin przy Fdop = 1 a następnie wyznacza się wskaźnik bezpieczeństwa F wg wzoru .
Przy nachyleniu skarp ( np. wykopów lub nasypów ) ze wzoru oblicza się wskaźnik stateczności Nmin przyjmując F = Fdop a następnie wyznacza się z monogramu nachylenie skarpy α.
Jest jeszcze wiele metod sprawdzania stateczności skarp i nasypów np. Noveillera, Janbu, Masłowa i Szachunianca, są tez metody wykreślne.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)