To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Stateczność skarp w gruntach spoistych
W gruntach spoistych, w warunkach naturalnych, poślizg zbocza o wysokości ograniczonej następuje zwykle nie wzdłuż płaszczyzny, lecz po powierzchni kołowo--walcowej. Linia poślizgu w pionowym przekroju zbocza ma przebieg zbliżony do odcinka spirali logarytmicznej. Istnieje szereg metod określania warunków stateczności przy powyższym założeniu.
Najbardziej typową i uniwersalną metodą, opartą na założeniu możliwości poślizgu wzdłuż powierzchni kołowo-walcowej, jest metoda szwedzkiego badacza Felleniusa (1924 r.). Do obliczeń stateczności zapór ziemnych zalecana jest metoda Bishopa (1955 r.). W praktyce do obliczania stateczności zboczy często stosowane są bardziej proste metody, w których wykorzystuje się odpowiednie nomogramy, np. metoda Taylora (1937 r.).
Metoda Felleniusa. Mając dane zbocze (skarpę) oraz parametry gruntu (y, u, cu), który je tworzy, wybiera się środek O kołowej linii poślizgu (rys. 19.6). Następnie dzieli się bryłę ograniczoną zboczem i powierzchnią poślizgu na pionowe bloki (paski) o szerokości b,
(…)
… typową i uniwersalną metodą, opartą na założeniu możliwości poślizgu wzdłuż powierzchni kołowo-walcowej, jest metoda szwedzkiego badacza Felleniusa (1924 r.). Do obliczeń stateczności zapór ziemnych zalecana jest metoda Bishopa (1955 r.). W praktyce do obliczania stateczności zboczy często stosowane są bardziej proste metody, w których wykorzystuje się odpowiednie nomogramy, np. metoda Taylora (1937 r…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)