To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Metody wyznaczania OSC. Wyznaczanie OSC za pomocą dźwigni jednostronnej :
1. badanego kładziemy na sztywnej płycie ułożoną wzdłuż osi 0 prostopadłej do kierunku 0x, w którym poszukujemy współrzędnej położenia OSC. 2. płyta podparta jest w punkcie A w odległości l od osi obrotu 0, na wadze pozwalającej za pomocą specjalnej aparatury na zmierzenie wartości siły F z jaką płyta oddziaływuje na podłoże, po umieszczeniu na niej osobnika. 3. Tarujemy wagę tak by mimo nacisku płyty waga wskazywała 0. 4. Ważymy wcześniej badanego 5. Badany kładzie się tak aby stopy przylegały do płyty prostopadle do pkt przyłożenia A. 6. Gdy badany pozostaje w bezruchu, równoważymy nacisk dzwigni na wagę i odczytujemy wynik r=R*l/Q (W taki sposób wyznaczamy odległość kierunku działania siły ciężkości od punktu podparcia dźwigni czyli wysokości położenia OSC mierząc od podłoża w stronę głowy). Metoda graficzna - oparta jest na składowaniu sił równoległych. Wypadkowa dwóch sił równoległych równa jest ich sumie, znajduje się pomiędzy nimi, jest do nich równoległa, posiada ten sam zwrot zaś jej prosta działania dzieli odcinek łączący punkty przyłożenia sił składowych w stosunku odwrotnie proporcjonalnym do wartości sił. r1 / r2=P2 / P1 r2=P1*l / P1+P2 Kolejność postępowania w met odzie gra ficznej - na fotografii wyznaczmy osie stawów długości poszczególnych części ciała; -zaznaczamy położenie środka ciężkości tzn. mnożymy długość odpowiednich części ciała razy współczynnik długościowy Fischera; -dokonujemy składania sił równoległych. Metoda analityczna (składania momentów sił) oparta o zasada Varginiona - suma momentów sił względem danego układu równa jest momentowi sumy sił względem tego układu. Metoda ta pozwala na określenie OSC dla dowolnego położenia ciała człowieka widocznego na fotografii. Sposób postępowania - na fotografii oznaczamy osie ruchu w stawach; łączymy zaznaczone pkt, mierzymy długości tak wyznaczonych odcinków które odpowiadają częścią ciała.; -na podst. Wsp. długościowego Brownego i Fischera obliczamy odległość S.C. danej części ciała od końca bliższego. Zaznaczamy pkt S.C. na linii; -w dowolnej odległości od sylwetki ciała rysuje się osie układów odniesienia x;y; -mierzymy L do osi y odległości poszczególnych S.C. oraz L do osi x; -obliczamy osobno względem osi y i osi x, momenty sił poszczególnych części ciała; -obliczone iloczyny sumujemy i otrzymujemy sumę momentów sił względem osi y i osi x; -obliczone wartości współrzędnej x i y nakładamy na odpowiednie osie a punkty wyznaczone przez współrzędne określą OSC ciała Metoda kinematograficzna - podstawowa metoda badania kinematyki ruchu; pozwala na analizę ruchu dzięki utrwalaniu n przesuwającym się określoną prędkością materiale fotograficznym za pomocą serii zdjęć fot. Które pozwalają na uchwycenia szeregu zjawisk przebiegających zbyt szybko by mogły je odebrać zmysły ludzkie.
(…)
… je odebrać zmysły ludzkie. Zasady filmowania w biomechanice
- os obiektywu kamery musi być prostopadła do płaszczyzny filmowania, -znana i stała czest. Wykonania zdjęć przez kamerę w celu uzyskania dokładnych wartości czasu pokonywania przez badany pkt poszczególnych odcinków drogi t=1/u; - odpowiednia skala układu odniesienia 1/10; -odległość kamery od płaszczyzny filmowania nie powinna być mniejsza niż 7m; -podczas filmowania ruchu człowieka bardzo ważne są pkt przyłożenia np. markery naklejone w pkt charakterystycznych., wraz z filmowaniem należy filmować układ odniesienia, najczęściej stosuje się kratownice która musi być równoległa do płaszczyzny ruchu która służy do obliczania skali odwzorowania obiektu. Należy filmować obiekt z jak największej odległości, Zaleca się stosowanie teleobiektywu który zmniejsza kąt widzenia filmowanego obiektu.
Analiza kinogramu: -mierzymy odległość badanego pkt od osi y, -zmierzona wart wpisujemy do tabeli, - obliczamy wartość drogi odpowiadającą różnicy pomiędzy kolejnymi położeniami, -poszczególne wyniki mnożymy przez odwrotność skali i otrzymujemy wartość rzeczywista przesunięć poziomych. -obliczamy prędkość [V=S/t]; -obliczamy zmienną prędkości[?V]; -obliczamy przyspieszenie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)