To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Metody oddziaływania państwa na przebieg cyklu koniunkturalnego.
Przez długi czas skupiało swoje działania likwidowaniu negatywnych następstw kryzysu. Od II wojny światowej państwo stara się coraz bardziej podejmować działania zapobiegające kryzysom i powodujące, że ich przebieg jest łagodniejszy.
W działaniach tych wykorzystywane są instrumenty polityki fiskalnej (podatki, wydatki budżetu) i monetarne (stopa procentowa). Mają one charakter pro-popytowy i krótkookresowy (np. Bush i bony dla najbiedniejszych).
Te instrumenty w teorii ekonomii budzą wiele kontrowersji. Jest jednak zgoda na to, że instrumenty fiskalne są skuteczniejsze w pobudzaniu gospodarki, a instrumenty monetarne w jej hamowaniu. Najmniej kontrowersji budzą instrumenty interwencjonizmu rozwojowego. Mają one charakter długookresowy i pro-podażowy. Typowe z nich to wzrost kwalifikacji pracowników, wspieranie rodzimego postępu technicznego i rozwijanie infrastruktury potrzebnej biznesowi.
Bezrobocie
Bezrobotni to ludzie w wieku produkcyjnym, zdolni i gotowi do podjęcia pracy na typowych warunkach występujących w danej gospodarce i pozostający bez pracy, chociaż aktywnie jej poszukują.
Ludność w wieku produkcyjnym dzieli się na:
- aktywnych zawodowo (zasoby siły roboczej) - pracujący i bezrobotni
- biernych zawodowo
Stopa bezrobocia wynosi ostatnio 11%, według rządu ma za 3 lata zejść do 4,5%.
W ekonomii są dwie wartości: zasoby (na dany moment) i strumienie (w przedziale czasu). Nie można ich razem sumować.
11% zarejestrowanych ma prawo do zasiłku.
Nie zawsze spadek bezrobocia oznacza plus, a jego wzrost minus (patrz poniższy wykres i punkt trzeci, który również zaliczany jest do spadku bezrobocia, choć jest negatywny)
Metody liczenia bezrobocia:
- sumowanie bezrobotnych zarejestrowanych w urzędach pracy
- ankietowe badania aktywności ekonomicznej ludności, tzw. BAEL
Typy bezrobocia (wyróżnia się cztery):
+ frykcyjne, nieredukowalny w krótkim okresie poziom bezrobocia, występujący w rozwijających się gospodarkach; jego przyczynami są niedoskonałe funkcjonowanie rynków pracy i indywidualne decyzje ludzi; najczęściej jest ono krótkookresowe i najmniej kłopotliwym typem bezrobocia
+ strukturalne, którego przyczyną jest niedopasowanie podaży siły roboczej i popytu na nią; występuje w trzech płaszczyznach: regionalnej, zawodowej i kwalifikacyjnej; zaliczamy tu ludzi, którzy w wyniku postępu technicznego i braku przystosowania do niego stracili możliwość pracy w wykonywanym zawodzie
(…)
… całkowitej podaży siły roboczej nad całkowitym popytem na siłę roboczą, nie ma więc ogólnej równowagi na rynku pracy. Przyczyną bezrobocia neoklasycznego są nadmierne płace, zaś przyczyną keynesistowskiego jest niedostateczny popyt na towary.
W teorii ekonomii uważa się, że tylko jeden z tych czterech typów bezrobocia ma charakter przymusowy, podczas gdy trzy pozostałe traktowane są jako bezrobocie dobrowolne. Przymusowe jest bezrobocie keynesistowskie. Sr - zasoby siły roboczej
Z - zatrudnieni
B - bezrobotni
az - współczynnik aktywności zawodowej
Sr - zasoby siły roboczej
Lp - ludność w wieku produkcyjnym
b - stopa bezrobocia
B - bezrobotni
Sr - zasoby siły roboczej
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)