To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
~1~
1. Podstawowe definicje
Organizacja – całość, charakteryzująca się tym, że posiada jasno zdefiniowany cel własnego istnienia i
funkcjonowania (celowość istnienia organizacji: cel – stały punkt, do którego dążymy, zadania – wynikają z
czegoś, np. z dekompozycji celu, funkcja – zdolność organizacji do osiągania celów i zadań), składa się z
elementów, części, które można określić i wyodrębnić, elementy organizacji są ze sobą powiązane rozmaitymi
relacjami – są niezbędne by organizacja mogła realizować swoje cele, jednym z elementów organizacji jest
człowiek (najważniejszy element) – interpretuje się go na tle cyklu życia organizacji, elementy współprzyczyniają
się do powodzenia całości (do osiągnięcia celów).
System – celowo wyodrębniona całość składająca się z elementów wraz z powiązaniami między nimi (np.
organizacja)
Organizowanie – metody i techniki organizatorskie, za pomocą których rozwiązuje się problemy organizatorskie.
Metody organizatorskie – stanowią usystematyzowane postępowanie oparte na naukowych zasadach
badawczych, które mają na celu rozwiązanie problemów organizatorskich dla organizacji istniejących lub
projektowanych. Do cech metody organizatorskiej zalicza się powtarzalność rezultatów oraz iż jest to narzędzie
funkcji organizowania prowadzące do zmian w sposób celowy i systematyczny.
Technika organizatorska – część metody organizatorskiej; określony wzorzec postępowania badawczego, na który
składają się przynajmniej dwa elementy: instrument badawczy w postaci modelu/algorytmu/procedury i/lub
przyrządów specjalistycznych oraz sposób wykorzystania tego instrumentu w celu realizacji założeń metody
(sposób ten określają przyjęte koncepcje postępowania na podstawie badań naukowych i doświadczeń
projektowych).
Problem organizatorski – rodzaj zadania/sytuacji, której nie można rozwiązać za pomocą posiadanego zasobu
wiedzy. Jego rozwiązanie jest możliwe dzięki czynnościom myślenia produktywnego, które prowadzi do
wzbogacenia wiedzy podmiotu. Do cech sytuacji problemowej zalicza to, iż zawsze ma określony moment w
czasie, trzeba przeznaczyć jakieś zasoby na jej rozwiązanie, a także musi się pojawić chęć rozwiązania tej sytuacji
(u menedżera); istotne jest również, iż jeśli jest jedno rozwiązanie lub nie ma go wcale, to sytuacja taka nie jest
problemowa.
2. Metody podejścia organizatorskiego
Podejście opisowo-ulepszające – ma charakter podejścia (metody) diagnostycznej – czołowe miejsce zajmuje opis
(rejestracja) stanu faktycznego poddawany później analizie i ocenie w celu zaprojektowania wariantów
usprawnień.
Podejście funkcjonalno-wzorujące – opiera się na projektowaniu (prognozowaniu) koncepcji stanu idealnego, a
więc ma charakter metody prognostycznej – opis szczegółowy stanu faktycznego zastępuje się projektowaniem
wizji stanu idealnego (wzorcowego) oraz poszukiwaniem sposobów zaadaptowania go do istniejących warunków i
możliwości realizacyjnych.
Podejście diagnostyczno-funkcjonalne – stara się pogodzić podejście
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)