To tylko jedna z 8 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Podstawy metod rozdzielania
Metody chromatograficzne
Chromatografia jest metodą, w której składniki mieszaniny są
rozdzielane dzięki różnej szybkości, z którą są przenoszone przez
fazę stacjonarną za pomocą strumienia fazy ruchomej (gazowej lub
ciekłej)
Faza stacjonarna w chromatografii jest fazą, która jest stabilnie
usytuowana w kolumnie lub na powierzchni planarnej (bibuła, płytka
szklana)
Faza ruchoma jest fazą, która niosąc substancje rozdzielane
przesuwa się nad lub poprzez fazę stacjonarną
Chromatografię dzieli się na:
kolumnową (faza stacjonarna umieszczona w wąskiej rurce),
planarną (faza stacjonarna umieszczona na płaskiej powierzchni lub w
porach np. bibuły)
Mechanizm rozdziału chromatograficznego
Klasyfikacja metod chromatograficznych
Metody chromatograficzne
zasada rozdzielania, pojęcia podstawowe
Elucja (wymywanie) jest
procesem, w którym rozdzielane
substancje migrują wraz z fazą
ruchomą przez (lub nad) fazę
stacjonarną
Eluent - rozpuszczalnik, w
którym rozdzielana mieszanina
jest przenoszona przez fazę
stacjonarną
Chromatogram - wykres funkcji
obrazującej zmiany wartości sygnału
detektora proporcjonalnego do
stężenia substancji od czasu elucji
1
Metody chromatograficzne
efektywność rozdzielania (rozdzielenie pasm)
Wielkości opisujące efektywność rozdzielania substancji
czas retencji substancji tR
czas retencji substancji nie zatrzymywanej (czas martwy) tM
Metody chromatograficzne
efektywność rozdzielania
Czynniki determinujące
efektywność rozdzielania w
metodach chromatograficznych:
czas retencji substancji nie zatrzymywanej
- czas przejścia przez kolumnę substancji nie
oddziałującej z fazą stacjonarną
poprawiające rozdzielanie
pasm
czas retencji - czas pomiędzy
wstrzyknięciem próbki na czoło kolumny a
zarejestrowaniu sygnału substancji przez
detektor
zmniejszające poszerzanie
pasm
współczynnik podziału
K = cs /cm
cs – stężenie w fazie stacjonarnej
cm – stężenie w fazie ruchomej
Sprawność kolumn chromatograficznych
Cel optymalizacji rozdzielania: uzyskanie wąskich, dobrze
rozdzielonych pasm
Metody chromatograficzne
efektywność rozdzielania – poszerzenie pasm
Wielkości charakteryzujące sprawność
kolumny
wysokość półki teoretycznej H
H = σ2 / L
σ – odchylenie standardowe średniej drogi przebytej
przez substancję w kolumnie
liczba półek teoretycznych N
N = L / H = 16 (tr / W)2
L – średnia długość drogi przebytej przez
substancję w kolumnie (długość wypełnienia)
W – szerokość pasma u podstawy
Wielkości H i N, zaczerpnięte z teorii
rektyfikacji, są w sposób umowny stosowane do
określania sprawności chromatograficznych
kolumn - nie mają jednak sensu fizycznego w
procesie rozdzielania
2
Optymalizacja procesu chromatograficznego
Metody chromatograficzne
efektywność rozdzielania – poszerzenie pasm
Wpływ prędkości fazy ruchomej na sprawność kolumn
Chromatografia cieczowa a gazowa
- minimalna wartość H (największa
sprawność kolumny) w LC jest osiągana przy
minimalnych prędkościach przepływu fazy
ruchomej,
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)