To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Metody analizy ze względu na klasę przekroju
Wszystkie elementy konstrukcji, bez względu na klasę przekroju, można obliczać, posługując się globalną analizą sprężystą. Analiza ta opiera się na założeniu, że charakterystyka o-e materiału jest liniowa w całym zakresie obciążenia.
Siły wewnętrzne i momenty zginające można obliczać zgodnie z zasadami globalnej analizy sprężystej również wtedy, gdy jako nośność obliczeniową przekroju przyjmuje się nośność plastyczną. Globalna analiza sprężysta ma również zastosowanie, gdy nośność przekrojów jest uwarunkowana niestatecznościąmiejscową (patrz pkt 5.4 w normie [51]).
Powiązanie wytężenia przekroju elementu charakteryzowane zależnością c-e z wpływem proporcji przekroju elementu zginanego na jego odporność na miejscową niestateczność, przyjęte jako kryterium podziału przekrojów na klasy, pozwala przyporządkować poszczególnym klasom przekrojów metody analizy najpełniej wykorzystujące ich nośności. Początek uplastycznienia jako kryterium nośności przekroju można stosować w każdym przypadku, także w przypadku przekrojów klasy 4., jeżeli w obliczeniach przyjmuje się cechy przekroju współpracującego (efektywnego).
Przykładowo w odniesieniu do przekrojów bisymetrycznych:
• w elementach ściskanych nośność przekrojów klas 1., 2., 3. jest nośnością plastyczną, natomiast w przypadku klasy 4. nośność przekroju odpowiada początkowi uplastycznienia przekroju współpracującego (rys. 4.14); w przypadku przesunięcia środka ciężkości przekroju współpracującego pojawia się moment zginający i nośność przekroju musi uwzględniać ściskanie ze zginaniem (patrz pkt 6.2.4(4) normy [51]),
w elementach zginanych nośność przekrojów klas 1., 2. jest nośnością plastyczną, klasy 3. -sprężystą, przekroju klasy 4. zaś - nośnością nadkrytyczną przekroju współpracującego (rys. 4.15).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)