Elementy klasy 2 i 3.
Elementy klasy 2.
Nośności przekroju elementów klasy 2. są identyczne jak elementów kasy 1. Jednak ze względu na ograniczenie zdolności do obrotu elementy klasy 2. nie są zdolne do spowodowania redystrybucji momentów. Stąd obliczanie sił wewnętrznych w takich elementach wykonuje się, stosując analizę sprężystą pierwszego lub drugiego rzędu z wykorzystaniem nośności przegubu plastycznego w najbardziej wytężonym przekroju (Wp|fy). Pozwala to w konstrukcji na lepsze wykorzystanie nośności elementu mimo braku możliwości obrotu w tym przekroju.
Elementy klasy 3.
Elementy ściskane o przekrojach klasy 3. powinny mieć nośność przekroju ustaloną z pełnym uplastycznieniem. W elementach zginanych nośność przekroju ustala się, przyjmując, że jedynie włókna skrajne osiągają granicę plastyczności, a pozostała część przekroju jest sprężysta (Weify). Konstrukcje z elementów klasy 3. mogą być analizowane tylko zgodnie z modelem sprężystym pierwszego lub drugiego rzędu. Można jednak w przekrojach klasy 3., w których uplastycznienie zaczyna się po stronie rozciąganej, wykorzystać plastyczną rezerwę nośności w tej strefie
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)