Metoda strukturalna

Metoda strukturalna  Opisuje ruch mieszaniny, który można uznać za naturalny dla zawiesin, które ze swej istoty są  układami nieciągłymi, w stali elementarnej oraz w skali makroskopowej.   Zasadniczy element metody strukturalne stanowi informacja o aktualnych położeniach  elementów układu. Oznacza to, że jest ona związana z metodą Lagrange’a. Położenie elementów  układu (cząstek zawiesiny) opisane są przez ich promienie wodzące:  rPj=rPj(t,rP0j), gdzie:  j=1,2,…,Jm  rP0j- określa charakterystyczne położenie j-ej cząstki. Najczęściej jest to położenie początkowe dla  t=t0 (t0=0)  Położenia charakterystyczne cząstek niejednokrotnie ulegają zmianom w trakcie ruchu cząstek.  Np. Rozpuszczenie substancji zawieszonej w cieczy powoduje spadek masy i rozmiarów  poszczególnych cząstek; spadek ciśnienia powoduje wzrost średnicy znajdujących się w cieczy  pęcherzyków gazu.   Kluczowym elementem w metodzie strukturalnej są kolejne konfiguracje rozważanego układu  cząstek. Znając czasową zmienność tych konfiguracji możemy z relacji :  dt dr u p p                      (drp- nieskończenie krótki wektor) łatwo obliczyć prędkość każdej z cząstek. Ponadto dla każdej  chwilowej konfiguracji możemy obliczyć aktualne stężenie masy substancji rozproszonej i gęstość  całej zawiesiny.     ... zobacz całą notatkę