To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
METODA OGÓLNA
W analizie metodą ogólną tzn. według teorii nieliniow ej geometrycznie i fizycznie (opartej na nieliniowych zależnościach naprężenie - odkształcenie) powinno się brać pod uwagę wpływ zarysowania na sztywność elementów oraz wpływ pełzania betonu. Do wykonania obliczeń potrzebne są szczegółowe dane dotyczące kształtu konstrukcji, zbrojenia jej elementów i właściw ości materiałów oraz obciążeń (rozpatrywanych jako funkcje czasu).
Takie obliczenie możliwe jest tylko przy zastosowaniu komputera. Program komputerowy nakłada obciążenie małymi ..porcjami", rozwiązuje zagadnienie przy założeniu sprężystości i w zależności od otrzymanych sił wewnętrznych ustala nowe sztywności i przemieszczenia konstrukcji oraz zależne od nich siły wewnętrzne. W ten sposób, metodą „krok po kroku" można uzyskać przybliżone numeryczne rozwiązanie problemu nieliniowego geometrycznie i fizycznie (oczywiście, w tym lakonicznym opisie nie uwzględniono wielu istotnych problemów, które występują w takiej analizie).
Taka „w pełni realistyczna analiza" może być zastosowana raczej w pracach naukowych niż w praktyce. Dziś, gdy możliwości wykonywania długich obliczeń są ogromne, na przeszkodzie w stosowaniu „realistycznej analizy" stoi nie tyle złożoność obliczenia, co potrzeba sprecyzowania na wstępie bardzo licznych danych dotyczących np. rozkładu zbrojenia, historii obciążenia i przebiegu zjawisk związanych ze skurczem i pełzaniem betonu. Zresztą, zwykle taka dokładność analizy nie jest potrzebna.
Modele stosowane do analizy konstrukcji powinny reprezentować rzeczywiste cechy budowli jedynie w stopniu odpowiadającym celowi obliczenia. Absolutnie dokładne odzwierciedlanie cech konstrukcji nie jest podstawowym zadaniem projektowania.
Realną możliwość zastosowań ma analiza nieliniowa oparta na założeniu, że sztywność każdego elementu jest stała na całej jego długości (podobnie jak przy obliczaniu ugięć belek). Przy takim założeniu można wykonać obliczenie posługując się algorytmami do obliczania ustrojów sprężystych, nieliniowych geometrycznie (a taką możliwość stwarza wiele powszechnie dostępnych programów). Wyznaczone w ten sposób momenty zginające są (w krytycznych przekrojach) pow iększone (w porównaniu z obliczonymi według teorii I - rzędu) o momenty wywołane przemieszczeniami konstrukcji.
Oczywiście wiarygodność takiego rozwiązania zależy od trafnego aproksymowania sztywności elementów. Stosując analizę nieliniową całego ustroju unika się problemu wyznaczania długości obliczeniowych elementów ściskanych, który występuje w metodach polegających na analizie elementów wydzielonych.
Norma zawiera wskazówki (w punkcie dotyczącym metody nominalnej sztywności) pozwalające na obliczenie sztywności elementów ściskanych w stanie granicznym tzn. pod obciążeniem, które jest bardzo bliskie obciążeniu granicznemu. Taką sztywność należy przyporządkować elementowi, który pierwszy ulegnie zniszczeniu przy rozpatrywanym obciążeniu. Zwykle innym elementom też przyporządkowuje się ich sztywności graniczne, chociaż takie założenie można by w niektórych przypadkach zakwestionować. Można by ewentualnie zastosować wskazówki zawarte w Załączniku Ił do Eurokodu.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)