Metoda twórcza – Praca Szkolna Karla Orffa
Karl Orff wychodził z założenia, że kulturę fizyczną dziecka należy rozwijać w
ścisłej korelacji z kulturą rytmiczno-muzyczną oraz kulturą słowa. Nawiązuje on
do różnego rodzaju form zabaw, ćwiczeń, tańców, muzyki, porzekadeł, legend,
baśni, poezji i prozy. Głównym celem i zadaniem było wyzwolenie u dzieci
tendencji do samoekspresji i rozwijania inwencji twórczej.
Charakterystycznym zabiegiem tej metody jest wiązanie muzyki z ruchem.
Metoda pracy szkolnej daje okazję do rozwijania zadatków zarówno dzieciom
wysoko uzdolnionym jak i zaniedbanym, które mają okazję wyrównać swe
braki. W tej metodzie ruch, muzyka i żywe słowo przenikają się wzajemnie, w
konkretnych ćwiczeniach dominuje jeden element, reszta pełni funkcję
wspomagającą.
Muzyka- dzieci zapoznają się stopniowo z najprostszymi formami rytmu i taktu
aż po bogatsze struktury skali dźwięków, melodii i tonacji. Głównie za pomocą
instrumentów perkusyjnych. Praca z instrumentami odbywa się w grupach i ma
charakter indywidualny. Dzieci tworzą zespoły, same dyrygują i wszystko wiążą
z ruchem.
Ruch- wyrażany jest w gestach, mimice i zadaniach docelowych. Ma to na celu
poznanie przez dzieci swoich możliwości ruchowych, wyczucie stosunków
przestrzennych, czasowych oraz wdrażanie do współpracy w grupie. Szczególną
formą twórczości jest improwizacja ruchowa wymagająca fantazji, kultury
ruchu, zrytmizowania i płynności ruchu. Punktem wyjścia SA przykłady z
własnego otoczenia, własnych obserwacji i przeżyć.
Słowo- K.Orff zwrócił uwagę na estetykę słowa, która ma zmierzać do
wyeliminowania z zajęć wychowania fizycznego wrzasków i krzyków, gdyż
demobilizują zespół, dezorganizują zajęcia i obniżają poziom kultury.
Estetyczne formy mowy znajdują zastosowanie w wyliczankach, przysłowiach i
wierszach. Dzieci wyszukują odpowiednie słowa do rymów, rymy do słów.
Przykłady ćwiczeń:
1) ćwiczą układając ze skakanek litery, figury a następnie odtwarzają swe
kompozycje rysując w powietrzu
2) parami w siadzie rozkrocznym toczą piłkę na mocna część taktu np. na
metrum ¾
3) na akcent metryczny ¾ następuje zmiana pozycji z wytrzymaniem do
końca taktu
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)