Mauron - "Wprowadzenie do psychokrytyki"

Nasza ocena:

3
Pobrań: 189
Wyświetleń: 882
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Mauron -

Fragment notatki:


44.d Ch. Mauron: Wprowadzenie do psychokrytyki metoda psychokrytyczna powstała przez badanie tekstów;
psychokrytyka zasadza się na ciągłej obecności w tekstach tego samego autora stałej sieci skojarzeń niezamierzonych;
cel badań ogranicza się do osobowości pisarza; ściślej - do osobowości nieświadomej;
psychokrytyka jest cząstkowa, pragnie być częścią krytyki a nie zastąpić ją;
s. 371 psychokrytyka ma na celu zwiększenie naszego zrozumienia dzieł literackich, po prostu odkrywając w tekstach fakty i związki dotychczas nie zauważane (…), a których źródłem jest nieświadoma osobowość pisarza ;
krytyka tradycyjna wyrzeka się badań nad nieświadomością;
psychoanaliza lekarska - traktuje dzieło jako wyraz nieświadomości;
krytyka tematyczna - zajmuje się snami, mitami, chce uchwycić w twórczości pisarza wyraz najgłębszej osobowości;
1930 - brak porozumienia między psychoanalizą, krytyką i twórczością. W międzywojniu krytyka francuska odrzuciła pojęcie nieświadomości;
wg Rodgera Fry'a (?) - jest sztuka czysta (rodzi się z kontemplacji pewnych stosunków formalnych) i nieczysta (wzruszenia obce przyjemności estetycznej). Nieczystość składa się ze świadomych treści, odmienionych w marzenia przez obrazy urzeczywistnionych pragnień;
psychokrytyka pod zamierzonymi strukturami tekstu bada skojarzenia mimowolne;
zamiast metody wolnych skojarzeń - nakładanie tekstów;
psychokrytyk nie jest lekarzem (jak psychoanalityk) - cel jego to nie leczenie. Wyodrębnia on przypuszczalne ekspresje procesów nieświadomych. Psychokrytyk chce głębiej zrozumieć teksty;
psychoanaliza - jak psychologia literacka. W krytyce tematycznej - wyłączona myśl racjonalna i aktywna adaptacja do środowiska; nie ma lęków, zagrożenia, problemów;
psychokrytyka przyjmuje (i krytyka tematyczna) że najciekawsze sprawy rozgrywają się u pisarza na granicy procesów świadomych i nieświadomych, ale trzeba dla ich zrozumienia zbadać nieświadomość;
nieświadomość pisarza - najbardziej prawdopodobne źródło jego twórczości;
nie relacja pisarz-środowisko, a nieświadomość pisarza-świadome ja-środowisko.
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz