To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Materia statutowa. Ustawowa materia statutowa obejmuje te wszystkie zagadnienia, które w ustawach zostały wskazane jako przedmiot obligatoryjnej bądź fakultatywnej regulacji statutowej. Za dopuszczalne uznać należy regulowanie w statucie także tych zagadnień proceduralnych , które w ustrojowych ustawach samorządowych sa szczątkowe np. procedury stanowienia prawa miejscowego. Za dopuszczalne też doktryna uznaje regulowanie w statucie, a wiec powoływanie statutem organów nieprzewidzianych w ustawie, o ile nie zastępują one organów przewidzianych w ustawie. !!! Tego poglądu doktryny dot. np. powoływania organów nie podziela wcale Naczelny Sąd Administracyjny, który dopatruje się sprzeczności z ustawą także wtedy gdy statuty powołują instytucje nieprzewidziane w ustawie np. gminnego rzecznika praw obywatelskich, sołtysa. Trzeba sobie uzmysłowić, że regulacje statutowe mają swoje granice i te granice wyznaczają ustawy głównie ustrojowe. Ta teza doktrynalna sformułowana przez prof. Dąbek o samoistnym charakterze statutów pozostaje w sprzeczności z niektórymi rozwiązaniami normatywnymi dot. to w szczególności statutów gmin liczący pow. 300 tys. mieszkańców , który projekt wymaga uprzedniego uzgodnienia z prezesem rady ministrów na wniosek min. właściwego ds. administracji publicznej. W sprawach spornych rozstrzygnięcie należy do Rady ministrów ( art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o samorządzie gminnym). Wątpliwości budzi zdaniem pani. Prof. Dąbek charakter rozstrzygnięcia Rady ministrów, a zwłaszcza to , ze ma ono charakter ostateczny. W literaturze bowiem sformułowano pogląd oddający wątpliwość dopuszczalność skarg do sądu administracyjnego , bowiem decyzja rządu w indywidualnych sprawach nie jest formalnie decyzją organu nadzorczego ani decyzją w rozumieniu KPA. Nie można zatem stosować do niej przepisów rozdziału X ustawy o samorządzie gminnym ( dot. nadzoru). Pani prof. Dąbek ( kim -do diabła - jest pani dąbek?) wskazuje też, że doktryna szukając rozwiązania sformułowała stanowisko, że rozstrzygniecie Rady Ministrów może na podstawie art. 93 konstytucji przybrać formę rozporządzenia i wówczas dopiero można byłoby uznać tę formę jako odpuszczalną ingerencję władzy. Rozporządzenie też może być zaskarżone przez TK. Poza tym ta decyzja jest w żaden sposób nie kontrolowana. Jednocześnie wykluczenie drogi sądowej dla ochrony samodzielności samorządu jest niekonstytucyjne, bowiem naruszało by atr. 165 ust. 2 konstytucji. Zastanówmy się czy ten postulat, czy to rozstrzygnięcie, które miałoby formę rozporządzenia na gruncie aktualnej konstytucji byłoby dopuszczalne.? Rozporządzenie musi zawierać podstawę wydania, trzeba było by wskazywać na podstawę prawną. Mało tego takiego upoważnienia gmina nie może sporządzić,. Na gruncie aktualnej konstytucji ta propozycja jest nie do zrealizowania, jednocześnie droga sądowa jest zamknięta. Konieczne są zmiany usuwające przepisy sprzeczne z istota statutu jednostki samorządowej. Analogiczne uwagi o konieczności zmiany prawnej należy odnieść do przewidzianego w art. 7 ust. 1 w ustawie o samorządzie województwa. Jest to przepis, który nakłada wobec statutu województwa wymóg uchwalenia go z Prezesem Rady Ministrów. Ta teza o samoistnym charakterze statutu jest też nie do końca realizowana przepisami odnoszącymi się do organizacji, bowiem został opracowany w drodze rozporządzenia wzorcowy statut powiatu. Ta konstrukcja nie tylko ogranicza samodzielność powiatu, obniża rangę statutów w hierarchii źródeł. Na szczęście nast
(…)
… się w doktrynie prawniczej, ale jest on odosobniony i większość przedstawicieli twierdzi, ze statut takiej podstawy stanowić nie może. Natomiast doktryna jest zgodna, ze statut stanowi szczególny rodzaj aktu normatywnego co prawda ten szczególny rodzaj nie wynika wprost z przepisów, ale wynika z materii która statut reguluje. Stąd statut jest traktowany jako mała konstytucja w prawie miejscowym…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)