To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Masywne ściany oporowe Masywne ściany oporowe to te, których stateczność zapewnia ich ciężar własny. Dla zmniejszenia niezbędnego ciężaru ściany stosowane są dodatkowe wsporniki lub płyty odciążające. Obliczenie takich ścian nie nastręcza większych trudności, gdyż schematy obliczeń są proste, a wzory na obliczenie parć powszechnie znane. Podstawowy problem to odpowiednie ukształtowanie ściany i jej fundamentu. Zastosowanie odpowiedniego pochylenia powierzchni podstawy pozwala znacząco zmniejszyć składową styczną do podstawy wypadkowej obliczeniowych obciążeń w poziomie posadowienia. Prowadzi to do łatwiejszego spełnienia warunku stanu granicznego na przesuw i jednocześnie warunku stanu granicznego na wypieranie gruntu spod podstawy fundamentu.
Powstanie stanów granicznych jest związane z odkształceniami. W płaszczyźnie między gruntem a ścianą istnieje ciśnienie, którego wartość w bardzo znaczącym stopniu zależy od zachowania się konstrukcji inżynierskiej pod wpływem obciążenia. Ściany masywne - wykonuje się przeważnie z betonu, kamienia naturalnego lub sztucznego na zaprawie cementowej lub cementowo wapiennej, ściany te można stosować tylko przy małej wysokości 2 - 3 m.
Ściany masywne ze wspornikowymi płytami odciążającymi - zastosowanie tego typu ścian oporowych pozwala na zmniejszenie zużycia materiału i zmniejszenie zbrojenia w samej płycie pionowej ściany (pozioma płyta jest żelbetowa), ściany betonowe o jednej płycie odciążającej stosuje się do wysokości ok. 4.0m, dla wyższych ścian do ok. 6.0m, ściany te stosuje się do max. 10m,
Ściany płytowo - kątowe - wykonuje się wyłącznie z żelbetu, stateczność tych ścian jest zapewniona w znacznej mierze dzięki ciężarowi gruntu spoczywającego na poziomej płycie fundamentowej, zastosowanie nachylenia płyty fundamentowej oraz specjalnej ostrogi powoduje zwiększenie stateczności konstrukcji ściany oporowej ze względu na przesunięcie, Ściany płytowo - żebrowe - składają się z płyty fundamentowej, pionowej oraz pionowych żeber rozstawionych wzdłuż ściany oporowej co 2.5 - 3.5m, wykonanie wyłącznie z żelbetu, zalety-duża sztywność i mała odkształcalność na działanie poziomego parcia gruntu w porównaniu z konstrukcjami płytowo kątowymi.
Wykres zależności parcia od przemieszczenia konstrukcji oporowej. Parcie i odpór gruntu jest oddziaływaniem, którego wartość zależy od przemieszczeń i odkształcalności konstrukcji oporowej. Zależność parcia i odporu gruntu od przemieszczeń konstrukcji oporowej można przedstawić graficznie, jak na rysunku poniżej.
Przyjęcie odpowiedniej wartości parcia w przypadku ścian oporowych nie jest sprawą oczywistą, gdyż wartość ta zależy od przemieszczeń ściany, a przemieszczenia te z kolei są wynikiem miedzy innymi parcia gruntu. Projektowanie ścian oporowych na parcie spoczynkowe (E0) jest zbyt asekuracyjne i raczej niewłaściwe. Parcie takie przyjmuje się dla konstrukcji, które nie ulegają żadnym przemieszczeniom - np. ściany tuneli lub dużych kolektorów i rurociągów. Projektowanie z kolei na parcie graniczne (Ea) może być zbyt ryzykowne, gdyż jest ono najmniejsze ze wszystkich parć i występuje dopiero przy znacznych i nieskrępowanych przemieszczeniach ściany. Ściany oporowe powinno się projektować na parcie pośrednie, przyjmowane w przybliżeniu EI = (Ea + E0)/2 lub EI = (2Ea + E0)/3, bądź ustalane dokładniej na podstawie obliczeń iteracyjnych
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)