Malarstwo greckie okresu klasycznego. Nie wiele znamy zabytków malarstwa greckiego gdyż twórczość tego okresu nie zachowała się. Poznajemy ją z opisów Pliniusza ówczesnego historyka, filozoficznych dyskusji Sokratesa i z zabytków ceramiki. Podobnie jak rzeźba- malarstwo IV w poszło nowymi drogami. Według opinii starożytnych te nowe drogi wskazała szkoła sykiońska na czele z jej przedstawicielem Pusiasem. Z nazwiskiem tego artysty łączy się wprowadzenie techniki enkaustycznej- techniki sporządzania farb z woskiem. Do rozpuszczonego wosku dosypywano farbę, które rozprowadzano później na płótnie za pomocą nagrzanych deszczułek. Uzyskany w ten sposób połyski pozwalał na wydobycie większych niż dotychczas efektów artystycznych. Pausias jako pierwszy osiągnął mistrzostwo w tej technice oraz w ostrych skrótach perspektywicznych. Paleta barw Greków nie byłą bogata, dysponowali tylko czterema kolorami: białą z wyspy Melos, żółtą ochrą z Attyki, czernią atramentową i czerwienią z Pontu. Przed malarstwem otworzyły się nowe perspektywy. Szczyt osiągnięto w twórczości nadwornego portrecisty Aleksandra Wielkiego- malarza Apellesa. Obok szkoły sykiońskiej działała również szkoła attycka. Najwybitniejszym jej przedstawicielem był Nikias, który był portrecistą Aleksandra Wielkiego oraz Atenion z Maronei. Tendencją w malarstwie tego wieku było wysuwanie się na pierwszy plan tematów patetycznych tj. szał Orestesa czy Heraklesa, samobójstwo Ajasa, zgwałcenie Kasandry. Obok malarstwa o tematach mitologicznych rozwijało się malarstwo portretowe i historyczne. Przykładem jest obraz Eufranora, przedstawiający bitwę jazdy ateńskiej z beocką, który zdobił portyk Zeusa Eleuteriosa oraz obraz Apellesa przedstawiający ślub Aleksandra Wielkiego z Roksaną. Dominującą dziedziną sztuki w Grecji była rzeźba. W związku z tym sylwetka rysunkowa przeważała nad cieniowaniem lub plamą barwną. Wyjątkowym przykładem malarstwa greckiego są malowidła ścienne znalezione w Bułgarii w kopule grobowej. Noszą cechy sztuki okresu hellenistycznego, zachowana jest perspektywa ograniczona do pierwszego planu. Ważną dziedziną sztuki greckiej w której wykorzystywano umiejętności malarskie było malarstwo wazowe. W VI w pn.e rozkwita ceramika ateńska w stylu czarnofigurowym. Przeważały ilustracje z legend mitów później malarze sięgali do scen z życia codziennego. Na tle czarnobrązowego kolory gliny występują grafiki powleczone czarnym werniksem. Czrnofigurowe malarstwo wykorzystywano w Atenach i Chalikis. Stało się źródłem poznania życia i obyczajów starożytnego świata. Zaczyna zanikać od IV w p.n.e.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)