Stanisław Vincenz , Mała Itaka (Ewelina Kuczborska; 425-431)
kultura tradycyjna - Folk-lore , Volkskultur , civilisation , traditionelle ;
wyznaczniki: spontaniczność, skromność, zasięg regionalny, autonomiczność bez chęci zawładnięcia innymi kulturami i wpływu na nie; hermetyczna-zamknięta; oparta na doświadczeniu, bez determinacji zewnętrznej-ideologii; uniezależnienie od Kościoła, niepoddanie się jego wpływowi (eschatologia, kultura zmarłych i kontakt z nimi, kult płodzenia i płodności- wzorce przejęte z kultur przedchrześcijańskich, przy czym dostosowane do schematów zachowań czasów ówczesnych);kiedyś kultura ludowa zwiazana była z pracą fizyczną, dlatego nazywano ją kulturą ludową
przyczyny utraty znaczenia kultur tradycyjnych: zapędy monarchistyczne, rozwój gospodarki- komunikacji, kształcenie w duchu filozofii kartezjańskiej; prowadzi to do degradacji fenomenu kultury tradycyjnej, oraz rozpatrywanie go w potocznym rozumieniu- jako wyrazu otępienia, głupoty, braku wykształcenia- kultury przedpiśmienne;
kultura tradycyjna jako skarbnica prawdy starowieków;
zbiorowość konstytuuje bytowanie folk-lore - folklor niezniszczalny dopóki trwa jego podstawa- społeczność (idea przejęta później przez Kościół); dzięki społeczności tradycja staje się wciąż żywa, jest ona zaledwie, a może aż, jej wykonawcą, nie posiada jednak władzy nad nią;
„tradycja jako nieprzenikniona monada”- trwałość, pewność, nieomylność;
Folk-lore jako wszechogarniający Europę schemat kultury, a jednocześnie bytujący lokalnie, w obszarze danych miejscowości- porównywany do dzieła sztuki, odpowiadającego na uniwersalne potrzeby człowieka (życie, płodzenie, związek, utrzymanie się społeczeństwa, walka ze śmiercią) i poddawanego jednostkowej, subiektywnej interpretacji;
pamięć gminna- odwołanie do „Fajdrosa” Platona;
pejoratywna ocena kultury piśmiennej- powoduje ona bowiem degradację tradycji; odkrycie walorów tradycji przekazywanej ustnie (tradycja Upaniszad, buddyjska, wedyjska, starożydowska- początkowo wyłącznie ustna, później w połączeniu z pismem, przy jednoczesnym, systematycznym i umyślnym, uczeniu się formuł oraz tekstów na pamięć-surowa kontrola);
tradycja ludowa jako rytm: przyrody, zmian pór roku, słońca i księżyca, świąt i uroczystości; tworzenie granic i terminów życia oraz pracy; starosłowiańska nazwa gody , god - rok, południowosłowiańskie ugod - coś, co przychodzi we właściwym czasie;
święta kamieniami milowymi dla historii gminy, służącymi jej pamięci, tworzącymi chronologię w postaci dat historycznych, jak również będącymi tzw. Teatrem obyczaju;
przykłady świąt- zapalanie ognia na świętego Jerzego i Jana; wieczór wigilijny, chrzest, konfirmacja-postrzyżyny, wesele, pogrzeb;
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)