3 5 . b M. Bachtin: Twórczość F. Rabelais'go , s. 184 - 198 u Rabelais'go - materialno-cielesny pierwiastek życia, Rabelais - poeta ciała i łona;
obrazy materialno-cielesne to dziedzictwo ludowej kultury śmiechu - typ obrazowości - realizm groteskowy;
w realizmie groteskowym żywioł materialno-cielesny jest pozytywny. Wszystkie przejawy życia materialno-cielesnego nie do jednostki;
pierwiastek materialno-cielesny w kulturze ludowej ma charakter świąteczny, biesiadny, triumfalny;
cechą realizmu groteskowego jest degradacja;
ludowy śmiech jest związany z dołem materialno-cielesnym. Śmiech degraduje i materializuje;
góra - niebo. Dół - ziemia, czyli pierwiastek pochłaniający (mogiła, brzuch) i pierwiastek rodzący - to w aspekcie kosmicznym. W aspekcie cielesnym - góra to twarz, dół - narządy płciowe;
degradacja - sprowadzenie na ziemię, włączenie w sferę życia dolnej części ciała, ma znaczenie niszczycielskie, negatywne, ale i pozytywne - odrodzicielskie;
groteskowy karnawał przekształca bitwę w ucztę;
podstawy literatury renesansu - karnawałowe odczucie świata;
obraz groteskowy przedstawia zjawisko w trakcie zmiany, związek z czasem, stawaniem się i zawarcie dwóch biegunów zmiany - stare i nowe, umierające i rodzące się;
archaik groteskowy (wczesne stopnie rozwoju obrazu groteskowego) - czas jako równoległość zimy i wiosny, śmierci i narodzin;
groteska - brzemienne staruchy (posążki w Ermitażu) - śmierć rodząca;
groteskowe ciało - nie ukończone, niegotowe, przerasta się. Podkreślone są otwory i wypukłości ciała;
tendencja groteskowego obrazu ciała - ukazanie 2 ciał w 1 - 1) rodzi się i obumiera, 2) w chwili poczęcia;
na groteskowej koncepcji ciała zasadza się parodia średniowieczna;
w kanonie antyku - ciało gotowe, uformowane. Usuwa się oznaki jego niegotowości, wzrostu, rozmnażania, nie przedstawia się brzemienności, poczęcia i agonii. Ciało groteskowe nie mieści się w ramach estetyki piękna;
obraz groteskowy jest z natury niekanoniczny;
wiek XVIII - formy groteski - co w procesie rozpadu, to zostaje, znika ogniwo stawania się. Zostaje sama starość, śmierć - stąd bezpłodne obrazy adwokatów, kupców, starców;
w XVII wieku obok realizmu obyczajowego są obrazy z groteski zamarłej.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)