To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
2 tysiąclecie pne
Protohetyci (Hatyci)
mieszkali w płn. części środkowej Anatolii (stolica w Hattusa)
język protohetycki jest językiem odizolowanym, niepodobnym do żadnego języka indoeuropejskiego.
Na obszarze protohetytów z czasem zwyciężył język hetycki. Protohetycki przetrwał w nazwach systemu administracyjnego, instytucji państwowych i społecznych.
według źródeł, znikneli ze sceny dziejowej w okresie starohetyckim (XVIII - XV w. pne)
Hetyci
mieszkali wewnątrz łuku rzeki Kizilirmak. W pózniejszym okresie rozszerzyli granice od morza czarnego po śródziemne i zachodnich granic Anatolii po północną Mezopotamię.
Państwo hetyckie podzielone jest na trzy okresy:
- starohetycki (XVIII - XV)
- średniohetycki (początek XV - pierwsza połowa XIV)
- imperialny (połowa XIV - XIII)
od okresu średniohetyckiego Huryci (lud z Syrii) i Luwici przemieszczają się na ziemie hetyckie zmieniając ich etnicznie i kulturowo
W XIII wieku państwo Hetytów upada. Nie są znane wszystkie przyczyny upadku, lecz jedną z nich mogły być najazdy ludów morza. Tajemniczy lud penetrował jednak jedynie regiony przybrzeżne i nie dotarł do stolicy ( w Hattusa).
W okresie starohetyckim hetycki był głównym językiem Anatolii. Jednak w czasie upadania państwa, przewagę przejął luwijski.
Język hetycki należy do języków indoeuropejskich i był zapisywany pismem klinowym (zachodnia odmiana pisma starobabilońskiego).
Luwici
Rodowe ziemie znajdowały się na zewnątrz łuku rzeki Kizilirmak (w Arzawie). W okresie średniohetyckim mieszkali w całej Anatolii.
Wiele zapisów hetyckich o tym, iż Luwici są ważnym składnikiem etnicznym Hetytów.
Luwijski jest podobny do hetyckiego. Również jest pismem klinowym i indoeuropejskim, jednak w przeciwieństwie do języka Hetytów, luwijski w słownictwie nie wykazuje dużego udziału obcego pochodzenia
Obszar językowy luwijskiego był bardzo rozległy w XX w pne; istniały dialekty m.in. Wschodnioluwijski i miał swoje kontynuacje na przykład w licyjskim.
Z upływem lat znaczenie hetyckiego malało i w XIII wieku był on językiem martwym. Zwyciężył luwijski.
Luwici przodowali wśród etnosów starożytnej Anatolii w 2 tysiącleciu pne.
Należeli do ludów indoeuropejskich
Palajczycy
mieszkali w kraju Pala, w północnej Anatolii.
Niewiele zapisów jest spowodowana napłynięciem plemienia Kaska na zachód a tym samym odcięcie Palajczyków od Hetytów.
Język palajski jest podobny do hetyckiego i luwijskiego, ale z widocznym wpływem protohetyckiego.
Należeli do ludów indoeuropejskich
(…)
… mieszkały ludy greckie - Eolowie i Jonowie. W głębi zaś rdzenni mieszkańcy - Lidyjczycy.
Język lidyjski cechuje mało zapożyczeń językowych (chociaż sąsiadował choćby z Greką, która miała dość duże wpływy w innych państwach zachodniej Anatolii), mimo to w okresie hellenizmu Greka wyparła go.
Lidyjski był językiem alfabetycznym i należy do języków anatolijskich (tym samym do indoeuropejskich). Wykazuje…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)